Θεραπεία από την Ενοχή την Ντροπή και τον Φόβο.

Η Θεραπεία Απο Την Ενοχή

Η συνεξάρτηση είναι ψυχικός αμυντικός μηχανισμός που χτίστηκε πάνω στην αντίδρασή μας όταν αισθανθήκαμε πως είμαστε ανάξιοι και ανίκανοι να αγαπηθούμε γιατί οι ίδιοι οι γονείς μας υπήρξαν ψυχικά τραυματισμένοι και δεν γνώριζαν πως να αγαπήσουν τους εαυτούς τους.

Μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον που υπήρξε συναισθηματικά ανέντιμο εχθρικό απέναντι σε κάθε μορφής πνευματικότητα και που βασιζόταν στην ντροπή.

Η σχέση μας με τους εαυτούς μας και με όλα τα διαφορετικά κομμάτια του εαυτού μας, συναισθήματα, φύλλο, πνευματικότητα, ψυχή υπήρξε διαστρεβλωμένη. Προκειμένου να επιβιώσουμε σε αυτό το συγκεκριμένο δυσλειτουργικό περιβάλλον φτάσαμε σε μια ηλικία που υποτίθεται πως είμαστε ενηλικες και αρχίσαμε να δρούμε σαν να γνωρίζαμε τι κάνουμε.

Κυκλοφορούσαμε προσποιούμενοι πως έχουμε ενηλικιωθεί ενώ ταυτόχρονα αντιδρούσαμε στον προγραμματισμό με τον οποίο είχαμε μεγαλώσει.

Προσπαθούσαμε να κάνουμε τα πάντα σωστά η αντιδρούσαμε και κάναμε οτιδήποτε αντίθετο από αυτό που είχαμε διδαχτεί πως ήταν σωστό. Και με τους δύο τρόπους δεν ζούσαμε τη ζωή μας μέσα από επιλογή. Ζούσαμε απλά αντιδρώντας

Για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας πρέπει να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και με όλα τα πληγωμένα κομμάτια του εαυτού μας.

Ο τρόπος που βρήκα πως δουλεύει καλύτερα είναι να ξεκινήσουμε να αγαπάμε τους εαυτούς μας μέσα από μία διαδικασία οριοθέτησης εσωτερικών ορίων.

Το να μάθει κανείς να έχει εσωτερικά ψυχικά όρια είναι μία δυναμική διεργασία που εμπλέκει τρείς διαφορετικές αλλά τελικά αλληλοσυνδεόμενες σφαίρες έργασίας.

Ο σκοπός της εργασίας μας αυτής θα είναι να αλλάξουμε τον προγραμματισμό του εγώ, να αλλάξουμε τις σχέσεις μας με τους εαυτούς μας αλλάζοντας το συναισθηματικό συμπεριφορικό αμυντικό μηχανισμό σε κάτι που δουλεύει και μας κάνει ανοιχτούς να δεχτούμε την αγάπη αντί να σαμποτάρουμε τους εαυτούς μας εξαιτίας της βαθιά εδραιωμένης πεποίθησης πως δεν αξίζουμε να αγαπηθούμε.

Η νόσος της συνεξάρτησης και η θεραπεία της είναι πολύεπίπεδη, πολλών διαστάσεων φαινόμενο. Αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι η ενσωμάτωση και ισορροπία σε διαφορετικά επίπεδα

Αναφορικά με την σχέση μας με τους εαυτούς μας αυτό εμπλέκει δύο βασικές διαστάσεις: την οριζόντια και την κάθετη. Σε αυτά τα συμφραζόμενα η οριζόντια αφορά το να είμαστε ανθρώπινοι και να σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους και το περιβάλλον μας

Η κάθετη αναφέρεται στην πνευματικότητα, τη σχέση μας με μία μεγαλύτερη δύναμη, την πηγή όλων των πραγμάτων. Αν δεν μπορούμε να ασπαστούμε μία εννοια, σαν αυτή μιας ανώτερης δύναμης που μας αγαπά, τότε καθιστούμε σχεδόν αδύνατο να αγαπηθούμε από τους εαυτούς μας.

Έτσι μια πνευματική αφύπνιση είναι απολύτως ζωτική σε αυτή την εργασία κατά τη γνώμη μου. Αλλάζοντας τη σχέση μας με τους εαυτούς μας στο οριζόντιο επίπεδο είναι και απαραίτητο στοιχείο και δυνατό γιατί εργαζόμαστε στο να ενσωματώσουμε μια πνευματική αλήθεια στην εσωτερική διεργασία μας.

Αυτές οι τρείς σφαίρες είναι

1.    Αποδέσμευση

2.    Θεραπεία του εσωτερικού παιδιού μέσα μας

3.    Θλίψη

Επειδή η συνεξάρτηση είναι ένα αντιδραστικό φαινόμενο, είναι ζωτικής σημασίας να αρχίσουμε να είμαστε ικανοί να αποδεσμευόμαστε από την ίδια την εσωτερική μας διεργασία για να μπορούμε να έχουμε κάποιας μορφής επιλογή στο να αλλάξουμε τις αντιδράσεις μας. Χρειαζόμαστε να αρχίσουμε να παρατηρούμε τους εαυτούς μας από μία προοπτική παρατηρητή αντί από εκείνη την προοπτική που κρίνει και τιμωρεί.

Όλοι μας παρατηρούμε τους εαυτούς μας, έχουμε ένα μέρος που παρατηρεί τους εαυτούς μας σαν να βρισκόμαστε από έξω η κάπου κάπου μέσα παρατηρώντας την ίδια μας τη συμπεριφορά. Εξαιτίας της παιδικής μας ηλικίας μάθαμε να κρίνουμε τους εαυτούς μάς από τη θέση του παρατηρητή που κρίνει και καταδικάζει. Αυτό συνιστά την εσωτερική φωνή του γονιού μέσα μας.

Τα συναισθηματικά ανέντιμα περιβάλλοντα στο οποίο μεγαλώσαμε μας δίδαξαν πως δεν είναι σωστό να αισθανόμαστε τα αισθήματά μας ή οτι μόνο συγκεκριμένα αισθήματα είναι εντάξει. Εκεί έπρεπε να μάθουμε τρόπους να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας για να επιβιώσουμε υιοθετήσαμε τα ίδια εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν πάνω μας: Ενοχή Ντροπή και Φόβος.

Είδαμε μέσα από το πρότυπο ρόλων των γονιών μας, πως εκείνοι αντιδρούσαν στη ζωή μέσα από την Ντροπή και τον Φόβο.

Εδώ γενιέται η τιμωρητική φωνή του Γονιού μεσα μας. Ο σκοπός της είναι να προσπαθήσει να κρατήσει τα αισθήματά μας και την συμπεριφορά μας κάτω από κάποιας μορφή έλεγχο έτσι ώστε να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες επιβίωσης μας.

Έτσι το πρώτο όριο που οφείλουμε να αρχίσουμε να θέτουμε εσωτερικά είναι με εκείνα τα τραυματισμένα δυσλειτουργικά προγραμματισμένα κομάτια του ίδιου μας του νού.

Πρέπει να αρχίσουμε να λέμε όχι σε εκείνες τις εσωτερικές φωνές που είναι ντροπιάστηκες και μας κρίνουν. 

Η αρρώστια προέρχεται από μία άσπρο- μαύρο σωστό- λάθος οπτική. Μιλάει με απόλυτότητες: Πάντα τα θαλλασώνεις! Ποτέ δεν θα πετύχεις!

Όλα αυτά είναι ψέματα. Δεν τα θαλασσώσουμε πάντα. Μπορεί να μην είμαστε ποτέ απολύτως επιτυχημένοι σύμφωνα με τους γονείς μάς η των δυσλειτουργικών κοινωνιών ορισμό της επιτυχίας. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί η καρδιά μας και η ψυχή μάς δεν συμορφώνονται με αυτούς τους ορισμούς. Ετσι μια τέτοια μορφή επιτυχίας θα είταν προδοσία του εαυτού μας.

Οφείλουμε συνειδητά να αλλάξουμε τους ορισμούς μάς έτσι ώστε να μπορούμε να σταματήσουμε να κρίνουμε τους εαυτούς μας με βάση το διαστρεβλωμένο αξιακό σύστημα κάποιου άλλου. Μάθαμε να σχετιζόμαστε με τους εαυτούς μας και με όλα τα κομμάτια του εαυτού μας, συναισθήματα, σεξουαλικότητα και λοιπά και με τη ζωή από μία κριτική θέση που πιστεύει πως κάτι είναι λάθος με μας. Και με τον φόβο πως θα τιμωρηθούμε αν δεν κάνουμε αυτό που η ζωή όρισε ως σωστό...

Ότι κάνουμε και ότι δεν κάνουμε η αρρώστια της συνεξάρτησης μπορεί πάντα να βρει κάτι να μας χτυπήσει. Εχω 10 πράγματα να κάνω στη λίστα σήμερα. Αν κάνω τα εννέα, εκείνο το μέρος του εαυτού μου που με τιμωρεί δεν θα μου δώσει συγχαρητήρια για ότι έχω κάνει αντί γι αυτό θα με τιμωρήσει για κείνο το ένα που δεν έκανα. Κάθε φορά που η ζωή μας γίνεται υπερβολικά καλή αρχίζουμε να μην αισθανόμαστε άνετα κι εκείνο το μέρος του εαυτού μας που αντιπροσωπεύει τη φωνή των γονέων μέσα μας αναδύεται με με μηνύματα φόβου και ντροπής. Η φωνή των γονέων μέσα μας δεν μας αφήνει να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

Οφείλουμε να κατέχουμε πως έχουμε τη δύναμη να επιλέγουμε στο που να επικεντρώνουμε τον νού μας. Μπορούμε συνειδητά να αρχίσουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας από μια προοπτική παρατηρητή. Καιρός να απολύσουμε τον δικαστή μεσα μας. Τον γονιό που κρίνει, και να επιλέξουμε να τον αντικαταστήσουμε με τον ιδανικό εαυτό μας που είναι ένας που αγαπά. Μόνο τότε μπορούμε να παρέμβουμε στην ίδια μας την διεργασία να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τον εσωτερικό μας βιαστή. Την φωνή του γονιού, τη φωνή της νόσου μέσα μας.

Είναι Σχεδόν αδύνατο να πηγαίνουμε από το γονιό που κρίνει στο γονιό που αγαπά σε ένα βήμα έτσι το πρώτο βήμα είναι να προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε τους εαυτούς μας από μια ουδέτερη θεσή.

Το πέρασμα σε μια κατάσταση επίγνωσης τελικά αυτό είναι να κατέχουμε την δυναμη μας να είμαστε συνδημιουργοί της ζωής μας αλλάζοντας τη σχέση μας με τον εαυτό μας. Μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που αποκρινόμαστε στα ίδια μας τα συναισθήματα. Είναι ανάγκη να αποδεσμευτούμε από το πληγωμένο μας εαυτό για να επιτρέψουμε τον αληθινό μας εαυτό να μας οδηγήσει. είμαστε αξιοι να αγαπηθούμε χωρίς όρους. Ο αληθινός εαυτός μας δεν μιλά απο τη θέση του κριτή και αυτού που θέλει να ντροπιάζει.

Το πιο σημαντικό είναι να επαναπρογραμματίσουμε τις άμυνες του εγώ ώστε να γνωρίζουμε πως είναι ενταξει να αισθανόμαστε τα συναισθήματα μας. Τα αισθήματά μας και η απελευθέρωση των συναισθημάτων μας δεν είναι απλώς αποδεκτό γεγονός. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να καλύψει τις ανάγκες του. Οφείλουμε να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και με τα συναισθήματά μας για να σταματήσουμε τον πόλεμο μεσα μας. Το πρώτο βήμα για να το κάνουμε αυτό είναι να αποδέσμευτούμε από τον εαυτό μας αρκετά ώστε να αρχίσουμε να τον προστατεύουμε από το δικαστή που ζει μεσα μας.

http://www.joy2meu.com/