Τι σημαίνει να είσαι Ανθρωπος!
Το
πνευματικό μονοπάτι είναι η φυσική πορεία μας, είναι ο λόγος που είμαστε εδώ σε
αυτό το σώμα σε αυτόν τον πλανήτη. Και για να βαδίσουμε στο
πνευματικό μας μονοπάτι, είναι αναγκαίο να επαναπρογραμματίσουμε τις
γνωστικές προοπτικές της ζωής που μάθαμε μεγαλώνοντας σε μια πνευματικά
εχθρική,
βασισμένης
στην ντροπή κοινωνία
Ίσως
το πρώτο, και σίγουρα το πιο θρεπτικό, πράγμα που κάνουμε όταν αρχίζουμε να
βαδίζουμε ένα πνευματικό μονοπάτι είναι να αρχίσουμε να βλέπουμε τη ζωή σε ένα
πλαίσιο ανάπτυξης - δηλαδή να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι τα γεγονότα της
ζωής είναι μαθήματα, ευκαιρίες για ανάπτυξη, όχι τιμωρία γιατί τα θαλλασώσαμε
ή είμαστε ανάξιοι.
Είμαστε
πνευματικά όντα που έχουν μια ανθρώπινη εμπειρία και όχι αδύναμα,
επονείδιστα πλάσματα που είναι εδώ για να τιμωρηθούν ή να ελεγχθούν για
καταξίωση. Είμαστε μέρος του / επέκταση μιας παντοδύναμης, άνευ όρων αγάπης
God-Force/Goddess Ενέργεια / ενός Μεγάλου Πνεύματος , και
είμαστε εδώ στη Γη για να φοιτήσουμε και να αποφοιτήσουμε στην γνώση και την εμπειρεία
και όχι όντα καταδικάσμένα σε φυλάκιση. Όσο πιο γρήγορα μπορούμε να
αρχίσουμε να αφύπνιζόμαστε σ αυτή την αλήθεια, τόσο πιο γρήγορα θα
μπορούμε να αρχίσουμε τη θεραπεία του εαυτούς μας με περισσότερο
θρεπτικούς , αγάπης τρόπους.
Η φυσική
διαδικασία επούλωσης, όπως η ίδια η φύση σε τακτά διαστήματα δημιουργεί νέες
αφετηρίες. Δεν θα φτάσουμε σε μια κατάσταση όπου όλα θα είναι
"καλά κι εμείς καλύτερα." συνεχώς μεταβαλλόμαστε και
αναπτυσσόμαστε. Συνεχίζουμε να να παίρνουμε νέα μαθήματα /
ευκαιρίες ανάπτυξης. Που είναι ένας πραγματικός πόνος μερικές
φορές, αλλά εξακολουθεί να είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση, η
οποία είναι να μην αναπτυχθούμε καθόλου και να κολλήσουμε να
επαναλαμβάνουμε τα ίδια μαθήματα ξανά και ξανά.
Αυτή η
άνθρώπινη εμπειρία είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει μιαν εγγενής
σύγκρουση μεταξύ της συνεχώς μεταβαλλόμενης φύσης της ζωής
και της ανάγκης του ανθρώπινου εγώ να επιβιώσει. Προκειμένου να
εξασφαλιστεί η επιβίωση του (το οποίο ορίζεται ως καθήκον του εγώ), το
ανθρώπινο εγώ χρειάζεται να καθορίσει τα πράγματα. Τι είναι
φαγητό; Τι είναι φίλος ή εχθρός; Ποιος είμαι εγώ και πώς μπορώ να
σχετίζομαι με αυτούς; Τι μπορεί να μου κάνει κακό και τι μου φέρνει
ευχαρίστηση; Επίσης, μαθαίνει ότι είναι υγιές να υπάρχει φόβος για
το άγνωστο (ήταν σημαντικό να ελέγχουμε ως άνθρωποι των σπηλαίων μια
άγνωστη σπηλιά για τίγρεις με κοφτερά δόντια πριν κάνουμε έναν
περίπατο μέσα σ αυτή.) Ως αποτέλεσμα, το Εγώ τρομάζει
απέναντι σε κάθε αλλαγή και ποθεί την ασφάλεια και την σταθερότητα. Αλλά
επειδή η ζωή αλλάζει συνεχώς, η ασφάλεια και η σταθερότητα μπορεί να είναι μόνο
προσωρινές...
Ο
τρόπος που λειτουργεί είναι πως οι ορισμοί του Eγώ μας βάζουν σε ένα κουτί – Ετσι
είμαι εγώ και μ αυτόν τον τρόπο σχετίζομαι με τους άλλους.ποιος
είμαι και πώς σχετίζονται με αυτά - και στην πορεία της ζωής, η ζωή μας διαλύει
συχνά το κουτί μας. Κάθε φορά που κουτί μας διαλύεται οφείλουμε να
αφήσουμε πίσω ορισμένους ορισμούς του εγώ μας
προκειμένου να μπορέσουμε να αναπτυχθούμε. Η χρονική στιγμή που
βγαίνουμε από το κουτί μας είναι η στιγμή που είμαστε
πιο φοβισμένοι και συγκεχυμένοι - γιατί μόλις έχουμε
παραδώσει ορισμένους από τους παλιούς μας
ορισμούς που προσδίδαν στη ζωή μας σταθερότητα και την κάναν να φαίνεται
γνώριμη, και δεν ξέρουμε ακόμα τι πρόκειται να τους αντικαταστήσει - και η
στιγμή που περισσότερο έχουμε ανάγκη να μαστε θρεπτικοί
απέναντι στον εαυτό μας. Αλλά επειδή δίδαχτήκαμε πως αν
πράττουμε τα πράγματα με τον «σωστό» τρόπο δεν θα πρέπε
να είμαστε συγχυσμένοι ή φοβισμένοι , είναι η στιγμή που
εμείς οι ίδιοι αυτομαστιγωνόμαστε περισσότέρο. Είμαστε οι λιγότερο στοργικοί
απέναντι στους εαυτούς μας όταν αναπτυσσόμαστε στον μέγιστο βαθμό.
Κάθε φορά που κάνουμε μια νέα αρχή στην ζωή μας. Τότε δηλ που χρειαζόμαστε την
στοργή και την φροντίδα απο μέρους μας περισσότερο...
Εκείνες
τις στιγμές που αισθανόμαστε σαν να «καταρρέουμε»,«να χανόμαστε," να
γινόμαστε κομμάτια, "είναι οι στιγμές που αναπτυσσόμαστε πραγματικά".
Σε λίγο καιρό (λίγο είναι μια έννοια σχετική, πόσο γρήγορα θα ανακάμψουμε
εξαρτάται από το πόσο εμείς οι ίδιοι κρίνουμε τον εαυτό μας ,όσο
περισσότερο διαπόμπευουμε και καταχρώμαστε τους εαυτούς μας τόσο
περισσότερος χρόνος χρειάζεται) θα αρχίσουμε να πέρνουμε μια ιδέα για το νέα
διευρυμένο ψυχικό μας περιβάλλον.Δεν είμαστε πια οι ίδιοι, έχουμε μεγαλώσει.
Βρίσκουμε ορισμένους νέους ορισμούς και χτίζουμε για τον εαυτό μας
ένα μεγαλύτερο κουτί. Αρχίζουμε να αισθανόμαστε και πάλι ασφαλείς .
Έχουμε μεγαλώσει και διευρύνει τους ορίζοντές μας και αισθανόμαστε
πως τα χουμε βρεί με τον εαυτό μας. Αισθανόμαστε άνετα με τη νέα διάσταση
της συνείδησης που έχουμε μπει. Αυτό κρατά μέχρις ότου έρθε η ώρα
να ξεφύγουμε από το κουτί μας και πάλι "να διαλυθούμε ξανά
"- να καταρρεύσουμε, να αφεθούμε και πάλι, να επεξεργαστούμε κάποια
περισσότερα ζητήματα.
Όσο
περισσότερο κατανοούμε ότι αυτός είναι ο τρόπος που η διαδικασία
λειτουργεί, όσο πιο εύκολο γίνεται να μην κρίνουμε τον
εαυτούς μας και να ντρεπόμαστε γι αυτόν τόσο μεγαλύτερη
ικανότητα θα αποκτούμε να αγαπάμε και να είμαστε θρεπτικοί απέναντι στον
εαυτό μας. Η ζωή αλλάζει συνεχώς. Θα Υπάρχουν πάντα
καταλήξεις και νέα ξεκινήματα. Θα Υπάρχει πάντα η θλίψη και ο πόνος και ο
θυμός για το τι πρέπει να αφήσουμε να φύγει, και ο φόβος για το τι
πρόκειται να έρθει. Δεν είναι επειδή είμαστε κακοί ή λάθος ή
επονείδιστοι. Είναι ακριβώς ο τρόπος που λειτουργεί το παιχνίδι της Ζωής.
Υπάρχουν,
λοιπόν, καλά νέα και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι μια Νέα Εποχή έχει
ανατείλει στην ανθρώπινη συνείδηση και ότι τώρα έχουμε τα εργαλεία, τις γνώσεις
και την πρόσβαση και την ενέργεια για την επούλωση που ποτέ πριν δεν ήταν
διαθέσιμες. Ανακαλύπτουμε τους κανόνες του παιχνιδιού που έχουμε παίξει εδώ και
χιλιάδες χρόνια με κανόνες που δεν λειτουργούσαν.
Τα κακά νέα
είναι ότι είναι ένα ηλίθιο παιχνίδι - ή τουλάχιστον μας κάνει να
αισθανόμαστε έτσι τον περισσότερο καιρό. Όσο περισσότερο κατανοούμε ότι
πρόκειται για ένα παιχνίδι, ότι βρισκόμαστε σένα διαρκές σχολείο, τόσο πιο
εύκολο γίνεται για μας να μαστε θρεπτικοί να μην διαπομπεύουμε
και κρίνουμε τους εαυτούς μας. Ειμαστε στο δρόμο για το σπίτι μας. Δεν
χρειάζεται να το κερδίσουμε. - Αυτό ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ "- ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΘΩΣ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
| Provided by website-hit-counters.com site. |
