φοβία Σχέσεων

Συναισθηματική αιμομιξία

συναισθηματική αιμομιξία

Για το μεγαλύτερο διάστημα της ενήλικης ζωής μου είχα φοβία σχέσεων. Τα άκρα που βίωσα στην παιδική μου ηλικία ήταν απόλυτη μη διαθεσιμότητα (Από πλευράς του πατέρα μου ) Και απόλυτη σύγχυση των ορίων του έγώ (Από πλευράς της μητέρας μου). Στην πρώτη μου σεξουαλική και συναισθηματικά οικεία σχέση( όχι στ αλήθεια συναισθηματικά οικεία επειδή ήμουν ανίκανος για κάτι τέτοιο) με περισσότερη ακρίβεια θα μπορούσε κανείς να την αποκαλέσει συναισθηματική προσκόλληση, έχασα τελείως τα όρια του έγω μου με την κοπέλα που συνάντησα στο Πανεπιστήμιο.

Ήταν Στ αλήθεια η πρώτη μου σε μια ολοκληρωμένη σχεση. Δώσαμε υπόσχεση πως θα παντρευτούμε, Κι έπεσε στο κρεβάτι με τον καλύτερό μου φίλο. Στην κυριολεξία τους έπιασα και τους δύο στο κρεβάτι. Συνειδητοποίησα αναδρομικά στη θεραπεία μου, πως θα πρέπει σχεδόν με βεβαιότητα να είχε πέσει θύμα αιμομειξίας σε πολύ νεαρή ηλικία. Ήταν νυμφομανής. Ο πόνος από αυτή την εμπειρία ήταν το λιγότερο απίστευτος. Είχα τόσο μεγάλη άρνηση των συναισθημάτων μου και ήμουν τόσο συνεξαρτητικός που παρέμενα δεσμευμένος μ αυτή την κοπέλα για άλλον ενάμιση χρόνο. Δεν το έκανα ξανά για τα επόμενα είκοσι χρόνια, το λάθος να εμπλακώ με κάποιον που ήταν τόσο διαθέσιμος, αρκετά διαθέσιμος ώστε να έχει τη δύναμη να με πληγώσει με αυτό τον τρόπο. Κυνηγούσα μόνο μη διαθέσιμες γυναίκες. Πάντα θα υπήρξε μια μη διαθέσιμη με την οποία θα ήμουν παθιασμένος. Προσπαθώντας να βρω τον τρόπο να την κάνω να δει πόσο υπέροχα θα ταν να μαστε μαζί. (Αυτό ήταν τελείως ασυνείδητο και κάτι που συνειδητοποίησα μόνο κοιτώντας πίσω στο χρόνο!  Το άλλο άκρο για μένα ήταν να επιτρέπω στον εαυτό μου να εμπλέκεται ερωτικά με γυναίκες που δεν ήθελα να μαι στ αλήθεια μαζί τους. Με γυναίκες που δεν ένιωθα ισχυρή έλξη, σύνδεση μαζί τους. Τότε ήμουν εγώ εκείνος που υπήρξε μη διαθέσιμος. Στην πραγματικότητα ήταν λιγότερο επώδυνο για μένα να είμαι μόνος, παθιαζόμενος με κάποια που ήταν μη διαθέσιμη από το να είμαι εγώ ο μη διαθέσιμος. Σε αυτές τις αλληλεπιδράσεις οι αποδείξεις φαινόταν να υποδεικνύουν πως ήμουν ανίκανος να αγαπήσω. Το άλλο άτομο συνήθως με κατηγορούσε ακριβώς γι αυτό. Το να είμαι ικανός να μπορώ να κατηγορώ κάποιον άλλον για τα συναισθήματα εγκατάλειψης και προδοσίας ήταν λιγότερο επώδυνο από το να κατηγορώ τον εαυτό μου πως είμαι ελαττωματικός. Περισσότερο υποφερτός όμως από εκείνον του μικρού αγοριού που αισθάνθηκε πως απέτυχε στην ευθύνη του απέναντι στα συναισθήματα και την ευημερία της μητέρας του.

Ήταν τα ζητήματα συναισθηματικής αιμομιξίας που κάθόριζαν στ αλήθεια τις συναισθηματικά οικείες σχέσεις μου. Με το να παθιάζομαι για κάποια που ήταν μη διαθέσιμη, να αισθάνομαι προδομένος από την ανικανότητά του να δεί τις κοινές μας δυνατότητες,  με το να αισθάνομαι πως με εγκαταλείπουν ήταν το λιγότερο επώδυνο από τα δύο άκρα που το φάσμα μου σε σχέση με τις ερωτικές σχέσεις επέτρεπε. Τα αποτελέσματα που θα υπήρξαν περισσότερο καταστροφικά για μένα στην ασύνειδητη συναισθηματική προοπτική των διαθεσίμων σε μένα επιλογών ήταν να μπώ σε μια σχέση με κάποια που θα ήταν διαθέσιμη και να αποκαλυπτόταν έτσι το ντροπιαστικό, ανάξιο να αγαπήθεί πλάσμα που αισθανόμουν πως ήμουν.!!! Αισθανόμουν τρόμο μπροστά στην προοπτική πως θα ήμουν υπεύθυνος για τα συναισθήματα ενός άλλου ατόμου, για την ευτυχία του. Απέτυχα στην ευθύνη μου απέναντι στη μητέρα και ήταν σίγουρο (υποσυνείδητα) πως θα αποτύγχανα ξανά επειδή κάτι ήταν προφανέστα λάθος με μένα! Οποιαδήποτε γυναίκα την αισθανόμουν διαθέσιμη ήταν κάτι από το οποίο έπρεπε να τρέξω μακριά η να τη διώξω μακριά μου. Αισθανόμουν πως θα χάσω τον εαυτό μου μέσα στις συναισθηματικές ανάγκες της γυναίκας και μετά θα ήμουν προδομένος επειδή ήμουν ελαττωματικός!

 Αυτό είναι ένα από τα αποτελέσματα της συναισθηματικής αιμομιξίας. Ο ανείπωτος πόνος να βρω την αρραβωνιαστικιά μου στο κρεβάτι με τον καλύτερό μου φίλο ήταν η απόδειξη γι αυτό.  Και έτσι την αισθανόμουν, ως τιμωρία για την αναξιότητά μου. Ήταν μόνο κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου όταν διαπραγματεύτικά με τα δικά μου ζητήματα συναισθηματικής αιμομιξίας, όταν συνειδητοποίησα πόσο πολύ η μητέρα μου με είχε προδώσει. Πάντα μου έδειχνε και μου λεγε πόσο θαυμάσιος ήμουν, πόσο ξεχωριστός και ταλαντούχος. Μου συμπεριφέρονταν λες κι ο κόσμος γύριζε γύρω από μένα. Αλλά ποτέ δεν με προστάτεψε, εμένα ή τον εαυτό της από τον πατέρα μου. Η μητέρα μου ήταν η πρώτη μου αγάπη, ήταν η Θεά μου. Το γεγονός πως επέτρεψε τον πατέρα μου να με τρομοκρατήσει και να με τραυματίσει, εκείνη που ήταν τέλεια στα μάτια του μικρού της αγοριού προφανώς σήμαινε πως κάτι ήταν λάθος με μένα. Ήρθα σε επαφή με το γεγονός πως η μητέρα μου με πρόδωσε νωρίς στη θεραπεία.Αλλά ήταν μόνο μερικά χρόνια πριν, στην προσπάθειά μου να κατανοήσω το φόβο μου, της οικειότητας που είδα τη σχέση ανάμεσα στις δύο προδοσίες. Η προδοσία της αρραβωνιαστικιάς μου ήταν απλώς μια επανάληψη της πιο πρώιμης εμπειρία αγάπης με μια γυναίκα. Και οι δύο καταστάσεις περιλάμβαναν προδοσία από την κύρια γυναίκα της ζωής μου και τον κύριο άντρα.  Ο βασανιστικός πόνος που βίωσα ως νεαρός ήταν μόνο ένα κλάσμα της καταστροφής που αισθάνθηκα ως μικρό παιδί.

 Μικρό μου Φτωχό μου Παιδί! Η πρώτη του εμπειρία αγάπης, η πρώτη αγάπη της ζωής του, η Θεά του Τον τιμώρησε. Ο Τρόμος απέναντι στην οικειότητα ήταν η καταληλότερη απάντηση. Στην τελευταία μου σχέση πέρασα από τη θέση του μη διάθεσιμου σε εκείνον που ήταν διαθέσιμος εξαιτίας της προόδου μου.

Κατόπιν Η γυναίκα στην οποία άνοιξα την καρδιά μου στην αγάπη έγινε η ίδια μη διαθέσιμη εξαιτίας του δικού της φόβου οικειότητας και ζητημάτων προδοσίας. Αυτό της προκάλεσε να αντιδράσει στα δικά της ζητήματα με το να τα φτιάξει με άλλον άντρα. Αφήνοντας με πίσω εγκαταλελειμμένο και προδομένο. Μια θαυμάσια ευκαιρία ανάπτυξης. http://www.healthyromanticrelationships.com/related-articles/fear-of-intimacy-relationship-p.html