H Eνοχή στις Ανθρώπινες σχέσεις
Ένα μεγάλο μέρος της προσπάθειά μας
για μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας έχει να κάνει με την οικοδόμηση
μεγαλύτερης αυτοεκτίμησης και την άρση της ενοχής. Πριν το κάνουμε
αυτό, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την προέλευση αυτών των καταστροφικών
συναισθημάτων. Αρχίζουν όταν είμαστε πολύ νέοι...
Ως μωρό ή νήπιο εξαρτόμαστε
πλήρως από τους γονείς μας για τις ανάγκες μας - τροφή, ασφάλεια και - πολύ
σημαντικό - την αγάπη. Αν έχουμε οποιαδήποτε αίσθηση ότι δεν καλύπτονται αυτές
οι ανάγκες, ίσως λόγω συναισθηματικών, προβλημάτων υγείας ή δικών τους
προβλημάτων στη σχέση τους, τότε θα αισθανόμαστε ότι κάτι λείπει. Μπορούμε
να το συνοψίσουμε αυτό ως το ποσό , την ένταση του συναισθηματικού δεσμού
που βιώνουμε στα πρώτα μετασχηματιστικά χρόνια μας - όσο χαμηλότερη η
ποιότητα του δεσμού στην αρχική μας οικογένειά , τόσο το πιο πιθανό είναι να
πιστεύουμε ότι η αγάπη είναι σπάνια και ακόμα πιο κρίσιμο ότι μας λείπει
η αγάπη, ότι στερούμαστε αγάπης. Οι πληγές και τα τραύματα που προκύπτουν
από τις ανεκπλήρωτες ανάγκες στην πατρική οικογένειά μας μπορούν να μας
κάνουν να εξαγάγουμε δύο πολύ επιζήμια συμπεράσματα:
1) Οι γονείς μου απέτυχαν μαζί
μου
Είναι αρκετά εύκολο να δούμε ότι,
εάν οι ανάγκες μας έχουν μείνει ακάλυπτες, θα αισθανόμαστε πολύ
απογοητευμένοι. Θα καταλήξουμε να αισθανόμαστε θυμό και αγανάκτηση απέναντι
στους γονείς μας και μπορεί να κατηγορήσουμε αυτούς στη συνέχεια για τις
ελλείψεις τους και τα προβλήματά μας στη ζωή.
2) Έχω αποτύχει με τους γονείς
μου!
Αυτό το δεύτερο συμπέρασμα είναι πολύ
πιο περίεργο. Ο Βαθμός που θεωρούμε ότι έχουμε ήδη απογοητευθεί στις σχέσεις
μας με τους γονείς μας, αντισταθμίζεται από τον βαθμό που πιστεύουμε ότι
εμείς έχουμε αποτύχει απέναντι τους. Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά
πράγματα που πρόκειται ποτέ να μάθουμε για τις σχέσεις. Ακόμα και ως παιδιά
παίρνουμε πάνω μας μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα των σχέσεων μας,
ιδιαίτερα με τους γονείς και τα αδέλφια μας. Αν κάτι πάει στραβά στην
οικογένεια, θα έχουμε την τάση να κατηγορούμε τους εαυτούς μας.
Και τα δύο αυτά συμπεράσματα, που
συνήθως διεξάγονται υποσυνείδητα δημιουργούν ενοχή και αυτό μπορεί να
επιτείνεται αργότερα στη ζωή καθώς κατηγορούμε τους εαυτούς μας γιατί
αποτύχαμε με άλλους ανθρώπους ας πούμε στις ερωτικές σχέσεις ή στον
εργασιακό χώρο. Όχι μόνο αισθανόμαστε ένοχή πως δεν είμαστε αρκετά καλοί,
αλλά φορτωνόμαστε επίσης όλο το συναισθηματικό πόνο της οικογένειάς μας και την
ενοχή που δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν στη ζωή τους. Αυτό μας οδηγεί στο
να θυσιάζουμε τον εαυτό μας για άλλους ανθρώπους και όχι να ζούμε
τη δική μας ζωή στην πληρότητά της. Έχουμε υποσυνείδητα αποφασίσει ότι μπορούμε
να εξοφλήσουμε την ενοχή μας με το να θυσιαζόμαστε για τους ανθρώπους που
αγαπάμε. Μπορείτε να δείτε ότι η ενοχή προέρχεται από ένα φρικτό κουβάρι
παρεξηγήσεων για το τι είναι ανθρώπινες σχέσεις!
Ο διάσημος ψυχαναλυτής Φρόιντ μάς
έδωσε άλλη μια έννοια –Το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Με βάση τον μύθο του
Οιδίποδα, όπου ο γιος σκότωσε τον πατέρα του και παντρεύτηκε τη μητέρα του.
Παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις αυτές είναι δύσκολο να γίνει δεκτές, δεδομένων
των κοινωνικά ταμπού της εποχής μας, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι
εξοικειωμένοι με περιπτώσεις όπου ένα παιδί έχει πολύ στενή σχέση με τον γονιό
του αντίθετου φύλου. Όταν συμβεί αυτό, ο άλλος γονέας έχει μείνει απ έξω
και αισθάνεται πως έχει χάσει την αγάπη του συντρόφου του. Αυτό δημιουργεί ένα
ανταγωνιστικό τρίγωνο στο οποίο όλα τα μέλη που συμμετέχουν έχουν βαθιά,
λανθάνοντα αισθήματα ενοχής. Αυτό γίνεται έντονα αισθητό (για
παράδειγμα), όταν ο γιος, αισθάνεται ενοχή που έχει κλέψει τη μητέρα του από
τον πατέρα του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί μεταξύ ενός πατέρα και της
κόρης του. Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι η εμπειρία του να είσαι μέρος ενός
τριγώνου αναπαράγεται στις σχέσεις των ενηλίκων με τη μορφή της απιστίας.
Με ένα τέτοιο δυνητικά τεράστιο
βαθμό ενοχών, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι βγαίνουμε έξω στον
κόσμο με χαμηλή αυτοεκτίμηση – αισθανόμενοι πως είμαστε κακοί και
δεν αξίζουμε να χαρούμε τα πλούτη της ζωής - και ιδίως η αγάπη. Αυτά είναι πολύ
δυσάρεστα αισθήματα γι 'αυτό συνήθως συμπεριφέρονται με τρόπους που τα
αρνούμαστε και αργότερα μπορούμε να τα κρύψουμε εξ ολοκλήρου από την συνείδηση
μας . Δυστυχώς, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η ενοχή είναι ακόμη παρόντα στην
ασυνείδητή μας μνήμη και μπορεί εύκολα να υπονομεύσουν τη ζωή μας.
Παρά το γεγονός ότι κάναμε αυτές τις
επιλογές για την αυτοεκτίμηση μας πάρα πολλά χρόνια πριν, η ενοχή
δρα ως σαμποτέρ στην ενήλικη ζωή μας. Η Ενοχή είναι πραγματικά μια
τρομερή παγίδα και κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν ότι έχουν.
Εκδηλώνεται μέσα από μια ποικιλία σκέψεων, στάσεων και αρνητικών
συμπεριφορών που όλες τους προσπαθούν να αντισταθμίσουν τα συναισθήματα
ενοχής μέσα μας – στην ουσία παραπέτασμα καπνού προκειμένου να κρύψουμε
την ενοχή μας από τους ανθρώπους γύρω μας και τον εαυτό μας. Θα γνωρίζετε ότι
έχετε στρώματα ενοχής, αν η ζωή σας δεν είναι γεμάτη επιτυχία, σχέσεις
αγάπης και μια αίσθηση ειρήνης και εκπλήρωσης.
Το κλειδί για την θεραπεία της
ενοχής και την χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι να καταλάβουμε τι συνέβη
στην αρχική οικογένειά μας, να αποδεχτούμε ότι κάναμε λάθος επιλογές σχετικά με
την αυτοεκτίμηση και την ενοχή μας. Πάνω απ 'όλα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να
συγχωρέσουμε τον εαυτό σας και τους ανθρώπους γύρω μας για ότι συνέβη πριν
από τόσα χρόνια. Για να το κάνουμε αυτό, οφείλουμε να δεχτούμε ότι οι γονείς
μας έκαναν ό τι καλύτερό μπορούσαν με βάση τις δικές τους συνθήκες. Μας
αγάπησαν με στοργή αλλά μπορεί να υπήρξαν φορές που αγωνίστηκαν για να
εκφράσουν αυτή την στοργή αλλά δεν τα κατάφεραν επαρκώς, ή όταν οι προκλήσεις
της ζωής έκαναν τα πράγματα δύσκολα για αυτούς. Κ α θ ώ ς θ α σ υ γ
χ ω ρ ε ί ς κ α ι θ α ε π α ν α κ α λ ύ π τ ε ι ς τ η ν
α θ ω ό τ η τ ά σ ο υ θα μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου
- η ζωή σου θα κάνει μεγάλα άλματα προς τα εμπρός. Αυτό θα σταματήσει αυτόματα
την τάση σου να θυσιάζεσαι για τους άλλους γιατί η ενοχή δεν
θα κυβερνά πλέον την ζωή σου.
