Η Συνθήκη της Συνεξάρτησης

Η Συνθήκη της Συνεξάρτησης

Να πως μπορούμε να Αλλάξουμε τον Κόσμο!

Η Συνθήκη της Συνεξάρτησης.

Ήταν μόνο στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα και τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα  που οι ερευνητές ήταν ικανοί να ταυτοποιήσουν το  Adult Child Syndrome. Οι  οικογενειακοί θεραπευτές άρχισαν να μιλούν για την έννοια της δυσλειτουργικής  οικογένειας  πριν η Betty Ford βρεί το κουράγιο να μιλήσει δημόσια για την ανάκαμψη από τον αλκοολισμό της στα τέλη της δεκαετίας του  εβδομήντα, ακολουθούμενη τη δεκαετία του  ογδόντα από την Oprah Winfrey. Ήταν η πρώτη φορά που θέματα όπως η κακοποίηση παιδιών και αιμομιξία συζητήθηκαν ανοιχτά στην αμερικανική κοινωνία. Η άρνηση και η μυστικοπάθεια  υπήρξαν  η παραδοσιακή νόρμα στις οικογένειες και στην κοινωνία συνάμα.

 Είμαστε προγραμματισμένοι να είμαστε Συνεξαρτητικοί. Εκπαιδευτήκαμε και προγραμματιστήκαμε στην παιδική μας ηλικία να είμαστε ανέντιμοι με τον εαυτό μας και με τους άλλους.  Διδαχτήκαμε ψευδείς δυσλειτουργικές έννοιες της επιτυχίας, του έρωτα, της αγάπης και τις ζωής. Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει τη ζωή μας  διαφορετικά γιατί δεν υπήρξε κανείς να μας διδάξει πως να είμαστε υγιής. Κάναμε το  καλύτερο που μπορούσαμε με τα εργαλεία τις πεποιθήσεις και τους ορισμούς που είχαμε ακριβώς όπως οι γονείς μας έκαναν το καλύτερο που γνώριζαν.

Ο μόνος τρόπος να απελευθερωθείς από το παρελθόν είναι να αρχίσεις να το δεις με ενάργεια. Χωρίς ντροπή και κριτική. Για να μπορέσεις να επωφεληθείς από το πλεονέκτημα της εποχής που ζεις, της εποχής της  επίγνωσης και θεραπείας.

Η Συνεξάρτηση είναι η ανθρώπινη συνθήκη όπως την κληρονομήσαμε. Έχουμε τώρα τη γνώση και τη δύναμη να αλλάξουμε αυτή τη σχέση με τον εαυτό μας. Έτσι μόνο  μπορούμε να αλλάξουμε την ανθρώπινη συνθήκη!

     Η συνθήκη   της Συνεξάρτησης

Η έννοια της λέξης άλλαξε κι εξελίχτηκε περαιτέρω μετά την έναρξη του σύγχρονου κινήματος  της Συνεξάρτησης στην Αριζόνα στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα. Οι ανώνυμοι συνεξαρτητικοί είχαν την πρώτη τους συνάντηση τον Οκτώβριο του 1986. Και βιβλία που μιλούσαν για  την Συνεξάρτηση ως νόσο από μόνη της, άρχισαν να εμφανίζονται περίπου την ίδια εποχή. Αυτά τα βιβλία που μιλούσαν για  την Συνεξάρτηση ήταν η επόμενη γενιά που εξελίχτηκε από τα βιβλία που αναφερόταν στο Adult Child Syndrome στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Το κεντρικό σημείο είναι πως η κατανόηση  της Συνεξάρτησης έχει εξελιχθεί σε συνειδητοποίηση πως αυτό δεν αφορά απλώς μερικές δυσλειτουργικές οικογένειες. Τα πρότυπά μας, τα ιδανικά μας είναι δυσλειτουργικά. Οι παραδοσιακές μας πολιτισμικές έννοιες του τι είναι άντρας του τι είναι η γυναίκα είναι διαστρεβλωμένα,  σχεδόν κωμικά στερεότυπα του τι στ αλήθεια αρρενωπότητα και θηλυκότητα είναι.

Είμαστε προγραμματισμένοι να είμαστε συναισθηματικά ανέντιμοι από τους γονείς μας και την κοινωνία συνάμα.  Διδαχτήκαμε να καταπιέζουμε και να διαστρεβλώνουμε  την συναισθηματική μας διεργασία. Διδαχτήκαμε να είμαστε συναισθηματικά ανέντιμοι ως παιδιά

Έτσι πολύ συχνά όταν εργάζομαι με κάποιον προσπαθώντας να τον βοηθήσω να κατανοήσει τι είναι η  Συνεξάρτηση μου λέει: γιατί δεν μπόρεσα να το μάθω αυτό πιο γρήγορα. Αισθάνομαι τόσο ηλίθιος που έχω ξοδέψει τόσα πολλά χρόνια στην άρνηση του πως η εμπειρίες της  παιδικής μου ηλικίας κυβερνούσαν τη ζωή μου.

Αυτό που πρέπει να τους υπενθυμίζω ότι είναι πως η γνώση που έχουμε τώρα δεν ήταν προσιτή όταν οι γονείς μας μεγάλωναν.  Ήταν μόνο στα  μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα και τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα  που οι ερευνητές ήταν ικανοί να τυποποιήσουν το  Adult Child Syndrome. Οι  οικογενειακοί θεραπευτές άρχισαν να μιλούν για την έννοια της δυσλειτουργικής  οικογένειας πριν η Betty Ford Βρει το κουράγιο να μιλήσει δημόσια για την ανάκαμψη από τον αλκοολισμό της στα τέλη της δεκαετίας του  εβδομήντα, ακολουθούμενη τη δεκαετία του  ογδόντα από την Oprah Winfrey. Ήταν η πρώτη φορά που θέματα όπως η κακοποίηση παιδιών και αιμομιξία συζητήθηκαν ανοιχτά στην αμερικανική κοινωνία. Η άρνηση και η μυστικοπάθεια  υπήρξαν  η παραδοσιακή νόρμα στις οικογένειες και στην κοινωνία συνάμα.

Τα παιδιά τώρα διδάσκονται στο σχολείο και μέσα από τα μίντια πως είναι σωστό να έχουν όρια( απλά να μπορείς να λες όχι)και να μιλούν για τα συναισθήματά τους, υπάρχουν βιβλία και τάξεις τώρα για τον υγιές γονικό ρόλο. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα μπροστά για την κοινωνία. Δεν ήταν πολύ μακριά πριν που η φιλοσοφία της ανατροφής του παιδιού στηριζόταν στο  αυτό είναι σωστό και αυτό είναι λάθος και καλύτερα να είσαι σωστός παρά οτιδήποτε άλλο

Δυστυχώς είναι ακόμη έτσι για πολλές οικογένειες. Και ακόμη χειρότερα πολλά από τα παιδιά που λαμβάνουν υγιή μηνύματα δεν παίρνουν ακόμη υγιή πρότυπα. Τα πρότυπα της κοινωνίας είναι σημαντικά αν όχι σημαντικότερα στην αναπτυξιακή διαδικασία του παιδιού απ ότι τα απευθείας μηνύματα. Κάνε ο τι σου λέω κι όχι ότι κάνω δεν λειτουργεί στο επίπεδο του σωστού γονιού.

Η πραγματικότητα της ανθρώπινης ανάπτυξης είναι πως σχηματίζουμε τα θεμέλια της δυναμικής στη  σχέση με τον εαυτό μας με τη ζωή και με τους άλλους ανθρώπους στην πρώιμη παιδική μας ηλικία. Τα βασικά μας πρότυπα σχέσεων στην πραγματικότητα έχουν ενσωματωθεί μέχρι την ηλικία των τεσσάρων και πέντε ετών

Καθ όσον δεν υπάρχει ενσωμάτωση της  ανθρώπινης ανάπτυξης και  διεργασίας μέσα στην κοινωνία- όχι πραγματική εκπαίδευση του πως είναι να είσαι υγιής ενήλικας, ούτε αληθινές διαβατήριες  τελετές που να σημαδεύουν σημαντικά αναπτυξιακά στάδια όπως είναι  η εφηβεία, ούτε πολιτισμικά αποδεκτές διεργασίες αναβίωσης  του πόνου που να αφορούν τη συναισθηματική φόρτιση από τα τραύματα που προκαλούνται στην παιδική ηλικία είμαστε καθηλωμένοι σε εκείνα τα πρότυπα της πρώιμης παιδικής μας ηλικίας.

Εκπαιδευτήκαμε στην παιδική μας ηλικία να είμαστε συναισθηματικά και διανοητικά ανέντιμοι μέσα και από τα απευθείας μηνύματα αλλά και παρακολουθώντας τα πρότυπα της κοινωνίας. Διδαχτήκαμε πως είναι πολύ σημαντικό να διατηρούμε μια ψεύτικη εμφάνιση να φοράμε μια μάσκα. Βλέπαμε τους γονείς μας λένε απαίσια πράγματα για ένα άτομο όταν αυτό δεν ήταν παρών και μετά να είναι ευγενικοί μαζί του στην κατά πρόσωπο επικοινωνία. Μάς  είπαν πως δεν είναι σωστό να λέμε την αλήθεια. Υπάρχει ένα παλιό αμερικανικό τραγούδι που λέει τα εξής και που πιστεύω πως εκφράζει τον τρόπο που οι άνθρωποι επικοινωνούν     "The games people play now, every night and every day now, never saying what they mean - never meaning what they say." Που θα πεί: «Οι άνθρωποι παίζουν παιχνίδια, τώρα κάθε βράδυ και κάθε μέρα τώρα, ποτέ δεν λένε τι εννοούν -. Ποτέ δεν εννοούν αυτό που λένε "

Διδαχτήκαμε να είμαστε ανέντιμοι. Επίσης διδαχτήκαμε να είμαστε συναισθηματικά ανέντιμοι. Μας είπαν να μην αισθανόμαστε τα συναισθήματά μας με μηνύματα όπως: μην κλαίς, μη φοβάσαι. Την ίδια στιγμή που βλέπουμε τους γονείς μας να ζουν τη ζωή τους από τη θέση του  φόβου. Πήραμε μηνύματα πως είναι σωστό να είσαι  πολύ ευτυχισμένος  όταν o  ενθουσιασμός μας ήταν ενοχλητικός για τους γονείς μας.

Σε οποιαδήποτε κοινωνία όπου:

·       Η συναισθηματική ανεντιμότητα δεν είναι απλώς το στάνταρτ αλλά και ο στόχος (Το να φοράς Μάσκα, να μην δείχνεις την τρωτότητα σου)

·       Σαν παιδιά μάθαμε πως είχαμε δύναμη απέναντι στα συναισθήματα άλλων ανθρώπων (ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΘΥΜΏΝΩ, ΜΟΥ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ)

·       Το να είσαι συναισθηματικός  θεωρείται αρνητικό, μειονέκτημα

·       Στερεότυπα Φύλλου  θέτουν διαστρεβλωμένα μη υγιή πρότυπα για αποδεκτή  συναισθηματική συμπεριφορά (Οι πραγματικοί άντρες δεν κλαίνε, δεν φοβούνται, δεν ταιριάζει σε μια κυρία να θυμώνει )

·       Γονείς με μη υγιή αυτοπεποίθηση βλέπουν τα παιδιά τους ως προέκταση του εαυτού τους που μπορεί να συνιστούν βοήθημα ή εμπόδιο στην αναζήτηση αυταξίας

·       Οικογένειες που απομονώνονται από οποιοδήποτε αληθινή πραγματικότητα κοινότητας η υποστήριξης μέσα από την ομάδα

·       Η ντροπή, η χειριστική συμπεριφορά η λεκτική και συναισθηματική βία  θεωρούνται τα στάνταρτ εργαλεία για τροποποίηση συμπεριφοράς μέσα σε μια σχέση αγάπης.

·       Βαθύτατα εδραιωμένες κοινωνικές προδιαθέσεις υποστηρίζουν την πεποίθηση πως είναι ντροπιαστικό να είσαι άνθρωπος (πχ είναι ντροπιαστικό να είσαι γυναίκα κάνεις λάθη, να μην είσαι τέλειος κλπ)

·       Τα ανθρώπινα όντα αντιμετωπίζονται μειωτικά και θεωρούνται πως  έχουν λιγότερη αξία για οποιοδήποτε εγγενές χαρακτηριστικό τους γνώρισμα (φύλλο, φυλή, Εμφάνιση κλπ)

Τα αποτελέσματα θα καταλήγουν σε μια πολύ συναισθηματικά ανέντιμη κοινωνία

Ήμασταν καταδικασμένοι να είμαστε Συνεξαρτητικοί. Εκπαιδευτήκαμε και προγραμματιστήκαμε στην παιδική μας ηλικία να είμαστε ανέντιμοι με τον εαυτό μας και τους άλλους.  Διδαχτήκαμε ψευδής δυσλειτουργικές έννοιες της επιτυχίας του έρωτα της αγάπης και της ζωής. Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει τη ζωή μας διαφορετικά επειδή δεν υπήρξε κανείς να μας διδάξει πως να είμαστε υγιής. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε  με τα εργαλεία τις πεποιθήσεις και τους ορισμούς που είχαμε, ακριβώς όπως οι γονείς μας έκαναν το καλύτερο που γνώριζαν.   Έχουμε καινούργια εργαλεία τώρα έχουμε πληροφορίες και γνώση που δεν ήταν προσιτή μέχρι πρόσφατα.  Μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας.  Είναι σημαντικό να σταματήσουμε να ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας που ζούμε με τη ζωή με τον τρόπο που την ζούμε.

Προκειμένου να αρχίσουμε να μαθαίνουμε πως να ζήσουμε με έναν τρόπο περισσότερο λειτουργικό με έναν τρόπο που δουλεύει στο να μας βοηθήσει να έχουμε ηρεμία και  ευτυχία στη ζωή μας. Ο μόνος τρόπος να απελευθερωθούμε από το παρελθόν είναι να αρχίσουμε να το βλέπουμε με μεγαλύτερη ενάργεια. Χωρίς ντροπή και κριτική. Ετσι που να μπορούμε να  επωφεληθούμε από το πλεονέκτημα που έχουμε να ζούμε σε αυτή  την υπέροχη εποχή, την εποχή, όπου η θεραπεία για τον καθένα από μας  μπορεί να ξεκινήσει.

  Η Συνεξάρτηση είναι η ανθρώπινη συνθήκη όπως την κληρονομήσαμε. Έχουμε τώρα τη γνώση και τη δύναμη να αλλάξουμε αυτή τη σχέση με τον εαυτό μας.

Έτσι μόνο  μπορούμε να αλλάξουμε την ανθρώπινη συνθήκη!

Να πως μπορούμε να Αλλάξουμε τον Κόσμο: Αναλαμβάνοντας την αποκλειστική ευθύνη να αλλάξουμε και να θεραπεύσουμε τον Εαυτό μας...

http://joy2meu.com/condition_codependency.html

Provided by website-hit-counters.com site.