Ποτέ δεν θα με χάσεις!

Ποτέ δεν θα με χάσεις!

 Οι περισσότεροι από μας έχουμε πλήρως παρεξηγήσει την αληθινή φύση της αγάπης και κατά συνέπεια τραυματίζουμε τις σχέσεις μας και δημιουργούμε προβλήματα και  δυστυχία στον εαυτό μας. Για τους περισσότερους από μας είναι στο πεδίο των ερωτικών σχέσεων που έχουμε τα πιο ισχυρά αισθήματα αγάπης Το να βρούμε κάποιον που μας αγαπά και τον αγαπάμε είναι στ αλήθεια μια εμπειρία που μας ανεβάζει στον έβδομο ουρανό. Το να ερωτευτούμε είναι συχνά το συναισθηματικό κορύφωμα στη ζωή μας. Ενώ μερικά ζευγάρια είναι αρκετά τυχερά ώστε να κρατούν αυτά τα αισθήματα για μια ζωή οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε από πικρή εμπειρία πως πολύ συχνά ξεθωριάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Η ποιότητα της σχέσης μας τότε μπορεί να τεθεί σοβαρά σε κίνδυνο η ακόμη και να διαλυθεί.  Όταν αυτό συμβεί, η ανάγκη μας για αγάπη είναι τόσο δυνατή που θα συνεχίσουμε την αναζήτηση μας ίσως βρίσκοντας ένα νέο ερωτικό σύντροφο μόνο και μόνο για να δούμε τα ίδια προβλήματα να επανεμφανίζονται στις ακόλουθες σχέσεις. Τα τραγούδια μας, τα βιβλία μας, τα ποιήματα μας και τα θεατρικά έργα περιγράφουν την έκσταση του έρωτα και την αγωνία όταν την χάνουμε. Κάτι τέτοιες εμπειρίες είναι που μας πείθουν πως η αγάπη είναι εύθραυστη, κάτι που περνάει και χάνεται.

Αυτός είναι ο τρόπος που οι περισσότεροι από μας κατανοούν την αγάπη. Την βλέπουμε σαν κάτι που στερούμαστε και πρέπει κατά συνέπεια να φέρουμε στη ζωή μας. Σε αυτό το άρθρο θα δείξω πως αυτή η θεμελιώδης παραδοχή βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος μας. Αυτό που καταφέρνει είναι να παράγει μια  αναζήτηση για αγάπη προς τα έξω που τραυματίζει τις σχέσεις μας και προκαλεί συναισθηματικό πόνο! Είναι μόνο μέσα από την πρόκληση του συστήματος πεποιθήσεων μας για το τι είναι η αγάπη και μέσα από την αναστροφή των παραδοχών μας που θα μας κάνει ικανούς να λύσουμε τα προβλήματά μας και να βρούμε την ευτυχία που διαρκεί.

Ας δοκιμάσουμε λοιπόν να ορίσουμε την αγάπη με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο: Η αγάπη δεν είναι ένα μεταβατικό συναίσθημα ή κάτι που στερούμαστε και πρέπει να το φέρουμε στη ζωή μας. Είναι ίδιον κι αμετάβλητο στοιχείο του εαυτού μας. Είναι η ίδια μας η ουσία !

Φυσικά ένας τέτοιος ο ορισμός προκαλεί σχεδόν οτιδήποτε γνωρίζουμε μέχρι τώρα για την αγάπη.

Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τον τρόπο με τον οποίο τα αισθήματά της αγάπης φαίνεται να έρχονται και να παρέχονται εξαρτώμενα από τις περιστάσεις. Ενώ είναι αλήθεια πως πράγματι τα αισθήματά μας αυξομειώνονται γύρω από την εμπειρία της αγάπης η υπολανθάνουσα ικανότητά μας για αγάπη παραμένει σταθερή. Είναι σημαντικό να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στα αισθήματα της αγάπης και στον Δεσμό της  Αγάπης αυτόν καθεαυτόν. Ο δεσμός δεν μπορεί να σπάσει αλλά μπορεί να επιλέξουμε να αισθανόμαστε η όχι αυτόν το δεσμό. Ας ρίξουμε μια πιο λεπτομερέστερη ματιά στις ερωτικές μας σχέσεις γιατί είναι ένα καλό παράδειγμα να εξερευνήσουμε αυτήν την ιδέα .

Καθώς ερωτευόμαστε το όνειρό μας γίνεται πραγματικότητα, οποιαδήποτε αισθήματα μοναξιάς κενότητας που βιώνουμε πριν η σχέση ξεκινήσει εξαφανίζονται και αντικαθίστανται από ένα σωρό θετικές αισθήσεις όπως χαρά, μέθη, ενεργητικότητα ελπίδα εφορία δημιουργικότητα κι ίσως μια αίσθηση πως πετάμε στον αέρα. Αισθανόμαστε ανανεωμένοι και ικανοί να καταφέρουμε τα πάντα, έχουμε πειστεί πως βρήκαμε τον τέλειο σύντροφο και πως η αγάπη μας θα κρατήσει για πάντα...

Ξεκάθαρα κάτι καταπληκτικό μας συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτής της διεργασίας. Βιώνουμε μια διευρυμένη κατάσταση συνειδητότητας και γινόμαστε ευτυχισμένοι και σε κατάσταση εφορίας.  Μπορούμε να κατανοήσουμε αυτές τις δραματικές αλλαγές στη διάθεση κοιτώντας τις ανάγκες μας και πως αυτές ικανοποιούνται σε μιαν ερωτική σχέση. Στην έναρξη και οι δύο σύντροφοι έχουν ένα σύνολο αναγκών που φέρνουν μέσα στη σχέση, η πιο σημαντική από τις οποίες είναι η ανάγκη να αγαπηθούν. Στη συμβατική μορφή κατανόησης του τι αγάπη είναι θα υποθέσουμε πως η παρουσία του συντρόφου μας παρέχει την αγάπη που στερούμασταν πριν ξεκινήσει η σχέση (σωστά;)  Υποθέτουμε πως τα αισθήματά της Εφορίας είναι η ανταπόκριση μας  στο δώρο της αγάπης. Η ευτυχία μας γίνεται συνάρτηση της παρουσίας ενός συντρόφου που μας αγαπά. Γνωρίζουμε πως έτσι είναι τα πράγματα γιατί αν μας αφήσει, θα αναστατωθούμε.

Με τη νέα μας κατανόηση της αγάπης μπορούμε να προτείνουμε μια εναλλακτική ερμηνεία. Η διεργασία του έρωτα απομακρύνει τους φραγμούς που χρησιμοποιούσαμε για να κρύψουμε την ίδια μας την ουσία της αγάπης από τον εαυτό μας. Κάποια στιγμή κάναμε την ασυνείδητη επιλογή να αισθανθούμε την Εφορία, δώσαμε στον εαυτό μας την άδεια να αισθανθεί όλη την αγάπη που υπάρχει μέσα μας! Η παρουσία του συντρόφου μας είναι σημαντική αλλά μόνο ως εκλυτικό ερέθισμα που θα απελευθερώσει την αγάπη που υπάρχει μέσα μας !Με αυτή την ερμηνεία όταν ερωτευόμαστε με το σύντροφό μας επίσης ερωτευόμαστε με τον εαυτό μας Η ταχύτητα με την οποία ερωτευόμαστε μας δείχνει πως δεν  μαθαίναμε τίποτε καινούργιο, δεν θα υπήρχε άλλωστε χρόνος γι αυτό. Ήδη γνωρίζουμε πως να αγαπάμε και πως να αγαπηθούμε γιατί αυτή είναι η ουσία μας!

Ο έρωτας είναι κατά συνέπεια μια διεργασία όπου ξαναθυμόμαστε ΠΟΙΟΙ Στ αλήθεια είμαστε.

Το συναισθηματικό αποτέλεσμα και από τις δύο ερμηνείες είναι ταυτόσημο. Βιώνουμε τα ίδια θαυμάσια αισθήματα ευτυχίας αλλά ο μηχανισμός είναι ολοκληρωτικά διαφορετικός. Στην πρώτη πιστεύουμε πως μας έχει δοθεί η αγάπη από έξω, ενώ στη δεύτερη  την ανακαλύπτουμε μέσα μας. Αυτό είναι μια βασικότατη διαφορά κι έχει προφανείς επιδράσεις στο πως προσεγγίζουμε όχι μόνο τις ερωτικές σχέσεις αλλά όλες τις σχέσεις της ζωής μας. Οι ερμηνείες βασίζονται σε δύο θεμελιακά διαφορετικές πεποιθήσεις για το τι είναι η αγάπη.

Η συμβατική μας κατανόηση για το τι αγάπη είναι βασίζεται στην πεποίθηση της έλλειψης - Πως δηλαδή στερούμαστε προσωπικά την αγάπη και πως δεν υπάρχει ποτέ αρκετή αγάπη γύρω μας. Σε αντίθεση η νέα μας κατανόηση βασίζεται στην ιδέα της αφθονίας, πως είμαστε εκατό τοις εκατό πλήρεις στο θέμα της αγάπης(!) 

 Αυτό παράγει από μόνο του μερικές τρομακτικές επιπτώσεις - Μεταβάλλει οτιδήποτε γνωρίζαμε για την αγάπη μέχρι τώρα για παράδειγμα :

Αν η ίδια μας η ουσία είναι αγάπη τότε θα πρέπει να την έχουμε σε απεριόριστα αποθέματα.

Δεν χρειαζόμαστε πλέον να ψάχνουμε για την αγάπη γιατί την έχουμε ήδη

Παρ όλο που μπορεί να σταματάμε να αισθανόμαστε την αγάπη δεν μπορούμε να την χάσουμε.

Η εμπειρία μας της αγάπης δεν εξαρτάται από την ποσότητα της αγάπης που φέρνουμε στη ζωή μας αλλά από την ποσότητα της αγάπης που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αισθανθεί .

Η ποιότητα των σχέσεων μας εξαρτάται από το πόσο πολύ  αγάπη  θέλουμε να δώσουμε στους ανθρώπους και να λάβουμε ως ανταπόκριση.

Όλα τα παραπάνω είναι απόψεις που προκαλούν. Αν είναι αλήθεια πως η ουσία μας είναι εκείνη της αγάπης και πως την έχουμε σε βαθμό αφθονίας, τότε η πρώτη και προφανέστερη ερώτηση που θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει είναι: γιατί δεν βιώνω την αγάπη και την ευτυχία πιο συχνά στη ζωή μου;Η αλήθεια είναι πως βάζουμε όρους στο αν θα επιτρέψουμε η όχι την ουσία μας της αγάπης να εκφραστεί. Κατακρατώντας την αγάπη ορθώνουμε φραγμούς και δημιουργούμε ένα παραπέτασμα καπνού που μας κρύβει από τους άλλους ανθρώπους και από την ίδια μας την ουσία. Οι περισσότεροι από μας αγνοούμε σε μεγάλο βαθμό πως κάνουμε αυτό το πράγμα.

Πολλά μπορούμε να κάνουμε για να απομακρύνουμε τους φραγμούς που έχουμε ορθώσει στην αγαπητική μας ουσία. Όλα αυτά περιλαμβάνουν πάντα το να αφήσουμε την ενοχή μας και την αίσθηση ανεπάρκειας και να αποκαλύψουμε τον αληθινό εαυτό μας 

marea Λαουτάρη

http://www.articlesbase.com/relationships-articles/true-love-how-we-have-misunderstood-the-true-nature-of-love-224712.html 

Provided by website-hit-counters.com site.