Aληθινή Συναισθηματική Οικειότητα
Maybe I didn't treat you Quite as good as I should have Maybe I didn't love you Quite as often as I could have Little things I should have said and done I just never took the time You were always on my mind You were always on my mind Tell me, tell me that your sweet love hasn't died Give me, give me one more chance To keep you satisfied, satisfied Maybe I didn't hold you All those lonely, lonely times And I guess I never told you Im so happy that you're mine If I make you feel second best Girl, Im sorry I was blind You were always on my mind You were always on my mind Tell me, tell me that your sweet love hasn't died Give me, give me one more chance To keep you satisfied, satisfied Little things I should have said and done I just never took the time You were always on my mind You are always on my mind You are always on my mind
You are Always on my mind
Μια υγιής ερωτική σχέση αναφέρεται σε δύο ολοκληρωμένους ανεξάρτητους, ανθρώπους που επιλέγουν να γίνουν σύντροφοι στο ταξίδι της ζωής, όσο αυτό λειτουργεί και για τους δύο. Αυτό είναι φυσικά μια θεωρητική έννοια. Εξαιτίας του δυσλειτουργικού πολιτισμού μας και του συναισθηματικού τραύματος που όλοι μας έχουμε βιώσει σε αυτή τη ζωή δεν ήμαστε ποτέ απολύτως υγιείς και ολοκληρωμένα άτομα χωρίς κανένα συναισθηματικό τραύμα. Και δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσουμε κανέναν που να μην έχει συναισθηματικά τραύματα . Ο στόχος είναι να βρεθούμε στη διεργασία της θεραπείας και να επιλέξουμε ένα σύντροφο που βρίσκεται επίσης σε μια παρόμοια διεργασία. Τότε μπορούμε να έχουμε την ευκαιρία να επιτύχουμε κάποια αληθινή συναισθηματική οικειότητα και να χουμε συντροφικότητα στο ταξίδι μας. Το άτομο που μπορεί να μας στηρίξει στο ταξίδι μας θα είναι επίσης ο δάσκαλός μας που θα πατήσει τα κουμπιά μας έτσι που να φέρει στο φως τα συναισθηματικά τραύματα που χρειάζονται να γιατρευτούν και τον ασυνείδητο προγραμματισμό που χρειάζεται να αλλάξει. Αν προσδοκούμε μια ερωτική σχέση να μας διόρθώσει έτσι που να μπορέσουμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι για πάντα τότε βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του θύματος. Αν ορίσουμε μια επιτυχημένη σχέση ως εκείνη που θα διαρκέσει για πάντα και θα ικανοποιήσει όλες μας τις ανάγκες τότε θα καταλήξουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας και το άλλο άτομο για τις παράλογες προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν. (Το να κρατηθεί μια σχέση για το υπόλοιπο της ζωής μας δεν είναι παράλογη προσδοκία αλλά αν πιστεύουμε πως η μακροζωία είναι ο μόνος τρόπος να είναι μια σχέση επιτυχής, τότε αυτό-σαμποτάρουμε τον εαυτό μας και δεν εκτιμούμε τα δώρα που λαμβάνουμε στο παρόν. Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε τη θεραπεία και την πνευματική μας ανάπτυξη τη νούμερο ένα προτεραιότητα στη ζωή μας έτσι που να μπορούμε να κοιτάμε το άλλο άτομο, να στρεφόμαστε στο άλλο άτομο για βοήθεια και υποστήριξη. Όχι να προσδοκούμε να μας σώσει και να μας δώσει αυταξία.
Η θεραπεία είναι μια εσωτερική εργασία. Τα ζητήματα μου είναι δική μου ευθύνη να τα επιλύσω, δεν είναι δουλειά του άλλου ατόμου να συμμορφώσει τον εαυτό του για να φιλοξενήσει τους φόβους μου και τις ανασφάλειές μου. Αν επιλεξω με σύνεση όταν εισέρχομαι σε μια σχέση τότε θα επιλέξω κάποιον που θα είναι συμπονετικός, υπομονετικός και υποστηρικτικός μαζί μου ενώ θα εργάζομαι με τα δικά μου ζητήματα. Και ανεξάρτητα με το πόση σύνεση θα επιλέξω ή πόση θεραπεία το άλλο πρόσωπο έχει επιτύχει, θα συνεχίσει να παραμένει ένα άλλο άτομο με τα δικά της-του ζητήματα που πρέπει να εργαστεί για να τα επιλύσει έτσι που δεν θα μπορεί πάντα να ναι ικανή-ος να ναι υπομονητική-ός συμπονετική-ός και υποστηρικτική-ός μαζί μου. Το να προσδοκούμε το άλλο άτομο να ναι πάντα παρών δίπλα μας πάντα, να έχει τον χώρο και τον χρόνο να είναι διαθέσιμο είναι άλλη μια παράλογη προσδοκία. Πράγματι οφείλουμε να επιλέξουμε κάποιον που θα θέλει να εργαστεί με τα ζητήματα του. Οταν το άλλο άτομο θέλει να κάνει την εργασία μαζί μας, μια σχέση μπορεί να είναι απίστευτα θρεπτική, ο μαγικός χώρος να ανακαλύψουμε τι αληθινή αγάπη στ αλήθεια σημαίνει! Μερικές φορές. Δεν μπορεί να είναι συνεχώς. Μπορεί να υπάρξουν περίοδοι ημερών εβδομάδων ακόμη και μηνών, όπου τα πράγματα πηγαίνουν υπέροχα και φαίνεται πως έχουμε αγγίξει αυτό το ανέφικτο όνειρο της παντοτινής ευτυχίας. Αλλά μετά ξαφνικά τα πράγματα αλλάζουν και γίνονται διαφορετικά. Έτσι λειτουργεί η ζωή, δεν είναι λάθος κανενός. Θα ναι μια καινούργια ευκαιρία για ανάπτυξη και για τους δύο μας. Δύο άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν μαζί με τα ζητήματά τους και θέλουν να επιτελέσουν την διεργασία θλίψης μπορούν να μετατρέψουν μια διαφωνία για κάποιο ηλίθιο ζήτημα, γεγονός της ζωής σε μια αμοιβαία ευκαιρία ανάπτυξης. Αυτό είναι αληθινή συναισθηματική οικειότητα. Αν επιθυμούμε στ αλήθεια να κατέχουμε τη δύναμή μας, να γίνουμε ουδέτεροι παρατηρητές που μπορούν να δουν την ευθύνη τους σε κάθε τι που τους συμβαίνει χωρίς ντροπή και κριτική και έχουν επίσης το κουράγιο και τη θέληση να κρατήσουν το άλλο άτομο υπεύθυνο για τη συμπεριφορά του χωρίς ντροπή και κριτική τότε το Μαγικό μπορεί Στ αλήθεια να συμβεί! Δύο άνθρωποι που χουν διαπραγματευτεί μερικές βασικές αρχές που θα τους βοηθήσουν σε καιρούς που αισθάνονται τρωτοί και αντιδραστικοί, μπορούν να μεταμορφώσουν μια διαφωνία για κάποιο σύμπτωμα σε μια ευκαιρία να θεραπεύσουν βασικά τους τραύματα. Ο τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό μοιάζει ως εξής Μία διαφωνία ξεκινά για κάποιες συμπεριφορά που εκνευρίζει, πχ κάποιος είναι αργοπορημένος η ξεχνά κάτι που είναι σημαντικό για τον άλλο, ή λέει κάτι με έναν προσβλητικό τρόπο. Κάποια στιγμή ένας από τους δύο λέει: time out! Νομίζω πως αντιδρώ μέσα από ένα παλιό μου τραύμα. Ο άλλος μπορεί να στηρίξει αρκετά την άποψή του με το να πει, πόσο χρόνων αισθάνεσαι αυτή τη στιγμή; Κλπ.
Δύο άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει το χώρο να κάνουν αυτό, μπορούν στη συνέχεια να φτάσουν στην πραγματική αιτία μιας αντίδρασης που μπορεί να είναι: Ο ένας από τους δύο αντιδρούσε από το παιδί μέσα του που ποτέ δεν αισθάνθηκε σημαντικό, οτι το σέβονται ή το ακούν, ενώ το άλλο άτομο αντιδρούσε από το παιδί μέσα του που πάντα ήταν αντικείμενο κριτικής και του πέρναγαν το μήνυμα πως κάτι είναι λάθος με αυτό. Σε αυτό το σημείο έρχονται αντιμέτωποι με τη βασική αιτία της αντίδρασης και όχι το σύμπτωμα. Μπορούν να επιτύχουν ένα σημείο αληθινή συναισθηματικής εντιμότητας και οικειότητος ενώ θα έρχονται σε επαφή με τα τραύματα του καθενός τους για να τα θρηνήσουν μαζί! Αυτό είναι το είδος εκείνο της συναισθηματικής οικειότητας που μπορεί να σχηματίσει έναν αληθινά βαθύ δεσμό και να είναι απίστευτα όμορφα θεραπευτικό και για τους δύο ανθρώπους! Το να θελήσουμε να είμαστε ενσυνείδητα συναισθηματικά έντιμοι με τον εαυτό μας είναι μια θαραλλέα πράξη πίστης. Θα μας επιτρέψει σταδιακά να αυξήσουμε τον αριθμό των στιγμών κάθε μέρα που θα έχουμε την ικανότητα και την ελευθερία να μαστε ευτυχισμένοι στο παρόν. Το να βρούμε ένα άλλο πλάσμα που θα θελήσει να ενωθεί μαζί μας σε αυτή την περιπέτεια και να ανακαλύψει την αληθινή συναισθηματική οικειότητα μαζί μας είναι ένα ανεκτίμητο δώρο στη ζωή μας!
Το απλούστερο και σημαντικότερο πρόβλημα με τις περισσότερες σχέσεις είναι πως υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που εμπλέκονται. Μια ερωτική σχέση υποτίθεται πως συνίσταται από δύο ανθρώπους που μοιράζονται το ότι είναι. Μοιράζονται τα συναισθήματά τις σκέψεις, τα σώματα και την ψυχή τους ο ένας με τον άλλο. Όποιος δεν έχει περάσει από καμιάς μορφής συναισθηματική θεραπεία φέρνει ένα σωρό ανθρώπους μέσα στην κάθε σχέση με την οποία εμπλέκεται. Τους γονείς του τα αδέρφια του τους συγγενείς του τους δασκάλους τους συμμαθητές του στο σχολείο, οποιονδήποτε άλλο είχε εμπλακεί σε σχέση στο παρελθόν, τον πρίγκιπα και την πριγκήπισσα των παραμυθιών τους στίχους των τραγουδιών και τους χαρακτήρες από βιβλία και ταινίες. Mόνο να σκεφτείς πόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται στο δωμάτιο όταν δύο μη συνειδητοί άνθρωποι αλληλεπιδρούν προκαλεί σύγχυση. Όποιος δεν έχει επίγνωση του πως οι άνθρωποι και τα γεγονότα του παρελθόντος του έχουν σχηματίσει αυτό που είναι σήμερα είναι ανίκανος να είναι παρών στο τώρα και να χει μια υγιή σχέση. Όταν αντιδρούμε ασυνείδητα στα συναισθηματικά τράυματα και τις παλιές κασέτες από την παιδική μας ηλικία είμαστε συναισθηματικά ανέντιμοι στο παρόν. Αντιδρούμε κυρίως στο πως αισθανθήκαμε σε μια παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν και δεν ανταποκρινόμαστε ξεκάθαρα σε αυτό που συμβαίνει στο παρόν. Το σημαντικότερο στοιχείο σε μια υγιή σχέση είναι η ικανότητα να επικοινωνούμε. Δεν μπορούμε να επικοινωνούμε καθαρά όταν βρισκόμαστε σε αντίδραση επειδή δεν είμαστε συναισθηματικά έντιμοι με τον εαυτό μας. Όλοι μας μάθαμε να βλέπουμε τη ζωή και τον εαυτό μας μέσα από μια δυσλειτουργική προοπτική. Από μια προοπτική που μας δίδαξαν πως είναι ντροπή να σαι κακός η λάθος. Μάθαμε να κατηγορούμε, μια και η προοπτική της ζωής που ο πολιτισμός μας είναι θεμελιωμένος, είναι η προοπτική του μαύρου και του άσπρου, του σωστού και του λάθους Πήραμε το μήνυμα πως αν δεν μπορούμε να εντοπίσουμε πως να κατηγορήσουμε κάποιον άλλον τότε πρέπει να ναι δικό μας σφάλμα. Η τοξική ντροπή είναι το συναίσθημα πως είμαι κατά κάποιο τρόπο ελαττωματικός πως υπάρχει κάτι λάθος με μένα με αυτό που είμαι με την υπαρξή μου. Τα συναισθήματά του να είσαι ελαττωματικός είναι πολύ επώδυνα που πολύ εύκολα δεχόμαστε να κάνουμε σχεδόν οτιδήποτε για να αποφύγουμε να βυθιστούμε στην άβυσσο του πόνου μέσα μας. Έτσι κατηγορούμε κάποιον η κάτι έξω από μας για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας. Ένας δυσλειτουργικός πολιτισμός που διδάσκει πως πρέπει να ψάχνουμε έξω για αξία, διδάσκει επίσης πως πρέπει να ψάχνουμε έξω για δικαιολογίες. Η Συνεξάρτηση Είναι ένα συναισθηματικό αμυντικό σύστημα που προσπαθεί να πάρει αυταξία για πράγματα που πηγαίνουν με τον τρόπο που θέλουμε και τείνει να κατηγορεί τους άλλους όταν τα πράγματα πηγαίνουν λάθος . Αν ένα άτομο δεν έχει εργαστεί να θεραπεύσει εκείνα τα συναισθηματικά τράυματα, τότε η οποιαδήποτε αντίδραση από μέρους του άλλου μπορεί να γίνει αντιληπτή ως κριτική, σαν να είμαστε λάθος και το αμυντικό σύστημα του ατόμου αντιδρά με το να γίνεται αμυντικός. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση λένε, έτσι πολλές φορές περνάμε στην επίθεση κατηγορώντας το άλλο άτομο πως είναι λάθος. Οταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι, κατηγορούμε. Είτε κατηγορούμε τον άλλον είτε τον εαυτό μας, στην οποία περίπτωση βυθιζόμαστε στην απελπισία και την κατάθλιψη ,στο αλκοόλ στα ναρκωτικά στο φαγητό και λοιπά. Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότερες σχέσεις μετατρέπονται σε διαπάλη εξουσίας για το ποιός έχει δίκιο και ποιός είναι λάθος. Ποιός έχει μεγαλύτερο δικαίωμα να αισθάνεται θύματοποιημενος από τον άλλο. Ερχόμαστε με οποιαδήποτε εκλογίκευση μπορούμε να αποσείσουμε η κατηγορία από πάνω μας. Σαν μια μορφή αυτοπροστασίας. Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι κακές ή ντροπιαστικές. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όταν δύο άνθρωποι που δεν έχουν κάνει τη θεραπεία των συναισθηματικών τους τραυμάτων και δεν έχουν αλλάξει τον δυσλειτουργικό προγραμματισμό τους αλληλεπιδρούν. Είμαστε ανίσχυροι πάνω σε αυτό μέχρι να ξεκινήσουμε να γίνουμε συνδημιουργοί της ζωής μας θεραπεύοντας το παρελθόν έτσι που να μην ορίζει τη ζωή μας σήμερα. Είναι αδύνατον να ακούσουμε στ αλήθεια τι ένα άλλο άτομο μας λέει όταν είμαστε απασχολημένοι να φορτώσουμε τα μεγάλα όπλα για την αντεπίθεσή μας. Δεν μπορούμε να είμαστε παρόντες στο παρόν αν οι συναισθηματικές μας άμυνες ενεργοποιούνται κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, και αυτό μπορεί να ναι ο τόνος της φωνής, μια χειρονομία, η κίνηση του δακτύλου, μια λέξη. Φτάνει σχεδόν οτιδήποτε. Οταν τα παλιά τραύματα αποκαλύπτονται, μεταφερόμαστε από το παρόν στο παρελθόν και στα συναισθήματα που προέρχονται από εκεί. Μόλις αρχίσουμε να μαθαίνουμε να αναγνωρίσουμε ποτέ αντιδρούμε και αμυνόμαστε, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να είμαστε περισσότερο συναισθηματικά έντιμοι, με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Όταν μάθουμε πως να παρεμβαίνουμε στην ίδια μας τη διεργασία έτσι που να μην ζούμε τη ζωή σε αντίδραση με τα παλιά μας τραύματα, τότε ξεκινούμε να μαστέ ικανοί να χούμε μια υγιή συναισθηματική οικειότητα. Όταν δύο άνθρωποι εργάζονται για τη θεραπεία τους υπάρχει η πιθανότητα της επικοινωνίας και της συναισθηματικής εντιμότητας. Όσο περισσότερο θεραπεύουμε το παρελθόν τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα εισβάλουν και τη σχέση μας το παρόν. Αυτοί οι άνθρωποι, οι γονείς μας η οι παλιοί μας σύντροφοι θα είναι ακομη στην ψυχή μας αλλά θα έχουμε αρκετή επίγνωση να τους αναγνωρίζουμε όταν αρχίζουν να εισβάλουν στο παρόν! Τότε θα μπορούμε να επικοινωνούμε ότι μαθαίνουμε για τον εαυτό μας από τις αντιδράσεις του συντρόφου μας και να μοιραζόμαστε τον πόνο μας, τον φόβο τον θυμό και τη θλίψη μας με αυτόν η αυτήν. Αυτό είναι αληθινή συναισθηματική οικειότητα.
No comments:
Post a Comment