Σχέσεις Στοργής

Σχέσεις Στοργής

Γιατί έλκομαι από τα είδη των ανθρώπων με τους οποίους έχω υπάρξει σε σχέση στη ζωή μου; γιατί αντιδρώ με συγκεκριμένους τρόπους σε συγκεκριμένες καταστάσεις; Από που προέρχονται τα πρότυπα συμπεριφοράς μου; Γιατί μερικές φορές αισθάνομαι τόσο αβοήθητος, μόνος απελπισμένος, τρομαγμένος, θυμωμένος;

Ξεκινώντας να κάνουμε αυτά τα είδη των ερωτήσεων είναι το πρώτο βήμα για μια διαδικασία θεραπείας. Είναι υγιές να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για τη δυναμική των αιτιών και των αποτελεσμάτων στη ζωή μας

Ως εξαρτημένα άτομα αντιδρούσαμε τη ζωή με όρους ασπρο- μαύρο σωστό –λάθος. Eνα υπόδειγμα πεποιθήσεων που μάς δίδαξαν πως είναι ντροπή και κακό να είσαι λάθος, να κάνεις λάθη να είσαι ατελής να είσαι άνθρωπος. Σχηματισαμε τον πυρήνα των σχέσεων με τον εαυτό μας και με τη ζωή στην πρώιμη παιδική ηλικία μας βασισμένοι σε μηνύματα που πήραμε, στο συναισθηματικό τραύμα που υποφέραμε και στα υποδείγματα ρόλων των ενηλίκων γύρω μας. Καθώς μεγάλωναμε, χτίσαμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας τους άλλους ανθρώπους και τη ζωή στα θεμέλια του σχηματίσαμε στην πρώιμη παιδική μας ηλικία

Όταν είμαστε πέντε ετών ήδη αντιδρούσαμε στη ζωή με βάση το συναισθηματικό τράυμα ποιό πρώιμων ηλικιών. Υιοθετήσαμε Αμυνες προσπαθώντας να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για επιβίωση. Οι άμυνες που υιοθετήσαμε στα πέντε εξαιτίας του τράυματος που υποφέραμε σε πιο πρώιμη ηλικία μας οδηγησε σε επιπλέον τραύμα όταν είμαστε επτά ετών, που κι αυτό με τη σειρά του μας οδήγησε να πληγωθούμε στα εννέα μάς.  κλπ  κλπ.

Τοξική ντροπή είναι η πεποίθηση ότι κάτι είναι εγγενώς λάθος με μας, με αυτό που είμαστε, με την ύπαρξη μας. Ένοχή σημαίνει: Έκανα ένα λάθος, έκανα κάτι λάθος.Τοξική ντροπή είναι είμαι ένα λάθος, υπάρχει κάτι λάθος με εμένα.

Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσουμε να βλέπουμε την αλήθεια πως δεν υπάρχει τίποτε εγγενώς λάθος με την ύπαρξη μας. Είναι η σχέση μας με τον εαυτό μας και με τη ζωή που είναι δυσλειτουργική. Και αυτή η σχέση σχηματίστηκε στην πρώιμη παιδική μάς ηλικία.

Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αρχίζει τη θεραπεία του εσωτερικού παιδιού μέσα του είναι απλά με το να αποκτά επίγνωση.

Να αποκτησούμε επίγνωση πως η αρχή που κυβερνά τη ζωή είναι αιτία και αποτέλεσμα.

Να αποκτήσουμε επίγνωση πως η σχέση μας με τον εαυτό μας είναι δυσλειτουργική.

Να αποκτήσουμε επίγνωση πως έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας

Να αποκτήσουμε επίγνωση πως είμασταν προγραμματισμένοι με ψευδείς πεποιθήσεις για το νόημα και την φύση της ζωής στην πρώιμη παιδική μας ηλικία-Και πως μπορούμε να αλλάξουμε αυτόν τον προγραμματισμό

Να αποκτήσουμε επίγνωση πως έχουμε συναισθηματικά τράυματα από την παιδική μας ηλικία, πως είναι δυνατό να έρθουμε σε επαφή και να θεραπεύτουμε αρκετά ώστε να σταματήσουμε αυτά τα τράυματα να καθορίζουν τον τρόπο που ζούμε την ζωή μας σήμερα.

Αυτός είναι ο σκοπός της θεραπείας του εσωτερικού παιδιού μεσα μας. Να σταματήσουμε να αφήνουμε τις εμπειρίες του παρελθόντος να καθορίζουν πως ανταποκρινόμαστε στη ζωή σήμερα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να ξαναεπισκεφτούμε  την παιδική μας ηλικία.

Απαιτείται να αποκτήσουμε αυτή την επίγνωση που θα μας επιτρέψει να παρατηρούμε τον εαυτό μας.

Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσουμε να παρατηρούμε τους εαυτούς μας τις αντιδράσεις μας τα συναισθήματα μας, τις σκέψεις μας μέσα από μία αποδεσμευμένη οπτική γωνία του παρατηρητή που δεν ντρέπεται

Όλοι μας έχουμε έναν εσωτερικό κριτή: Την εσωτερική φωνή του γονιού μέσα μας που μας κρίνει μας προκαλεί ντροπή και φόβο

Αυτή η φωνή αναπτύχθηκε για να προσπαθεί να ελέγχει τα αισθήματά μας και τις συμπεριφορές μας επειδή πήραμε το μήνυμα πως κάτι ήταν λάθος με μας και πως η επιβίωση μας βρισκόταν υπο απειλή αν κάναμε λέγαμε η αισθανόμαστε τα λάθος πράγματα

Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσουμε να μάθουμε πως να μην δίνουμε δύναμη σε αυτή τη φωνή μέσα μας. Οφείλουμε να αρχίσουμε να παρατηρούμε τους εαυτούς μας με συμπάθεια. Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο στην αρχή τη θεραπείας του Εσωτερικού Παιδιού μέσα μας.

Το να έχουμε συμπόνοια για τον εαυτό μας.  Το να αγαπάμε τον εαυτό μας είναι το δυσκολότερο πράγμα για όλους να κάνουμε

Πρέπει να αρχίσουμε να ρωτάμε τον εαυτό μας:  Απο που αυτή η αντίδραση η σκέψη η το συναίσθημα προέρχεται. Γιατί αισθάνομαι με αυτόν τον τρόπο που αισθάνομαι. Τι μου θυμίζει αυτό από το παρελθόν μου. Πόσο χρόνών αισθάνομαι αυτή τη στιγμή που αντιδρώ έτσι. Ως σαν να ήμουν πόσο χρόνων αντέδρασα όταν συνέβη αυτό.

Ένα από τα ποιό καταπληκτικά πράγματα γι αυτή τη διεργασία είναι πως όταν κάποιος ξεκινήσει να αποκτά επίγνωση για τις δικές του αντιδράσεις, αρχιζει να αποκτά επίγνωση και για τη συμπεριφορά των άλλων. Αρχίζουμε να βλέπουμε ποιό ξεκάθαρα όταν οι άνθρωποι στη ζωή μας αρχίζουν να αντιδρούν ως ένα μικρό παιδί η ως έφηβος η ο τιδήποτε άλλο. Όσο περισσότερο απόκτούμε επίγνωση των δικών μας αντιδράσεων,τόσο πιο εύκολο γίνεται για μάς να σταματήσουμε να παίρνουμε τη συμπεριφορά των άλλων προσωπικά κι αυτό κάνει πιο εύκολο με τη σειρά του να αποδεσμευόμαστε από τις δικές μας αντιδράσεις στην συμπεριφορά των άλλων και να παρατηρούμε τους εαυτούς μας!

Είναι μία καταπληκτική θαυμαστή διεργασία που μπορεί να μας βοηθήσει να αλλάξουμε την σχέση μας με τον εαυτό μας με τους άλλους ανθρώπους και με τη ζωή. Με το να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επιγνωση. Ενα νέο τρόπο του να βλέπουμε τους εαυτούς μας και τη ζωή. Είναι η αρχή μιας διεργασίας εκμάθησης να συγχωρούμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας.

Codependence: The Dance of Wounded Souls by Robert Burney