Ραγισμένες Καρδιές στις Ερωτικές σχέσεις
Κανείς
δεν έχει τη δύναμη να κάνει κάποιον άλλον να αγαπήσει τον εαυτό του. Έχουμε
μόνο τη δύναμη να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας
Αυτό που είναι τόσο σημαντικό σε σχέση με το θέμα των
ερωτικών σχέσεων είναι να συνειδητοποιήσουμε πως προδικάζουμε από πριν τον
εαυτό μας να αποτύχει σε μια ερωτική σχέση. Να φτάσουμε πραγματικά σε ένα
τέτοιο επίπεδο που να μπορούμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Από τη στιγμή που
θα τα καταφέρουμε να αφήσουμε πίσω μας το συναίσθημα πως είμαστε υπεύθυνοι για
κάτι για το οποίο ήμασταν αδύναμοι να αφήσουμε πίσω μας την ψεύτικη ενοχή και
την τοξική ντροπή για τα λάθη και τις αποτυχίες μας σε μια σχέση – Τότε μόνο
μπορούμε να αρχίσουμε να μαθαίνουμε πως να παίρνουμε υγιείς ρίσκα. Το να αγαπάς
και να χάνεις είναι πολύ καλύτερο από το να μην έχεις αγαπήσει ποτέ.
Το ζήτημα του
πως προδικάζουμε από πριν τον εαυτό μας να αποτύχει στο να καλύψουμε τις
ανάγκες μάς σε μια ερωτική σχέση είναι πολυσύνθετο, πολυεπίπεδο, πολύπλευρο
πολυδιάστατο. Ετσι αντί να γράψω ένα εξατομικευμένο πλήρες άρθρο εδώ θα είναι
ένα Κολλάζ διαφορετικών πλευρών του ζητήματος.
Ζήτημα Ενα.
Αιτίες και συμπτώματα
Είναι η καρδιά
φοβισμένη να μάθει να χορεύει ξανά Η καρδιές μας ραγίζουν γιατί διδαχτήκαμε να
χορεύουμε το χορό της αγάπης με ένα δυσλειτουργικό τρόπο με λάθος μουσική Η
πραγματική φύση του χορού της ζωής είναι πνευματική. Να συνταυτιστούμε με τη
μουσική της αλήθειας και να μπορέσουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας στην αφθονία
της αγάπης και της χαράς που αξίζουμε Προδικάζουμε την αποτυχία στο να
καλύψουμε τις ανάγκες μας σε μία ερωτική σχέση με τον ίδιο τρόπο που
προδικάζουμε την αποτυχία στη ζωή. Με το να διδασκόμαστε ψευδείς πεποιθήσεις
για το ποιοί είμαστε και γιατί βρισκόμαστε εδώ σε ένα ανθρώπινο σώμα. Ψευδείς
πεποιθήσεις για το νόημα και το σκοπό αυτού του χορού της ζωής. Οι γνωστικές
μας προδιαθέσεις και πεποιθήσεις προδικάζουν την προοπτική και τις προσδοκίες
και αυτές με τη σειρά τους ορίζουν τις σχέσεις μας. Με τα πάντα, με τον εαυτό
μας ως ανθρώπινο ον, με τη ζωή με τα συναισθήματά μας με τα σώματά μας, το φύλο
μας τη σεξουαλικότητα, με την έννοια μας για το Θεό.
Με την έννοια της ρομαντικής αγάπης και το τι συνιστά
επιτυχία η αποτυχία σε μια ερωτική σχέση. Ρίχνοντας μια ματιά στη βασική μας
σχέση με τις ερωτικές σχέσεις είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας σε ποιο
σημείο του φάσματος αιτιών και αποτελεσμάτων βρίσκεται. Όλα τα είδη των σχέσεων
που περιγράφτηκαν στην τρίτη φράση της παραπάνω παραγράφου ανάγονται στο τμήμα
των αιτιών σε σχέση με τις ερωτικές σχέσεις. Με άλλα λόγια όχι μόνο η βασική
μας σχέση με τον εαυτό, με τη ζωή, με την έννοια που έχουμε για τον Θεό έχει
μια προφανής επίδραση στις ερωτικές μας σχέσεις, αλλά και η σχέση που
διατηρούμε με τα συναισθήματα μας, τα σώματά μας το φύλο μας και τη
σεξουαλικότητα, είναι επίσης αιτίες που έχουν επιδράσεις, συνέπειες στις
ερωτικές μας σχέσεις. Οποιοδήποτε πρόβλημα τραύμα, δυσλειτουργία έχουμε σε
σχέση με το φύλο μας, τη σεξουαλικότητα η τα συναισθήματα μας πρόκειται να έχει
εξίσου επίδραση σε μια ερωτική σχέση. Τώρα για να γίνω ακόμη πιο σαφής. Σχεδόν
οποιοδήποτε πρόβλημα συναντούμε σε μια ερωτική σχέση είναι ένα σύμπτωμα, μια
επίδραση κάποιου βαθύτερου προβλήματος σε συνάφεια με τη σχέση μας με τον ίδιο
μας τον εαυτό! Ζούμε όμως ένα πολιτισμό που μας διδάσκει πως η σωστή πετυχημένη
ερωτική σχέση μπορεί να κάνει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα να εξαφανιστούν! Δεν
είναι λοιπόν καθόλου άξιον απορίας που έχουμε πρόβλημα με τις ερωτικές μας
σχέσεις. Ξεκινάει στην πρώιμη παιδική
ηλικία με τα παραμύθια όπου ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα ζουν ευτυχισμένοι για
πάντα, συνεχίζεται στις ταινίες και τα βιβλία όπου το αγόρι συναντά το κορίτσι
το αγόρι χάνει το κορίτσι το αγόρι κερδίζει πίσω το κορίτσι, η μουσική
υπόκρουση, και το ευτυχισμένο ζευγάρι χάνεται στο ηλιοβασίλεμα. Τα τραγούδια
που λένε δεν μπορώ να ζω χωρίς εσένα είσαι τα πάντα για μένα περιγράφουν τον
τύπο της αγάπης που μάθαμε μεγαλώνοντας αυτή η μορφή αγάπης είναι ένας εθισμός
με το άλλο πρόσωπο ως φάρμακο εκλογής. Αν μια επιτυχημένη ερωτική σχέση μπορεί
να θεραπεύσει όλα τα ζητήματά μας με την αυτοπεποίθηση την αυτόεικόνα μας, το
φύλο, το σώμα και τα συναισθηματικά ζητήματα τοτε αυτό το άλλο πρόσωπο είναι
προδικασμένο να γίνει ο Θεός μας. Αυτό είναι ένα σχήμα που προκαλεί
δυσλειτουργικές ερωτικές σχέσεις. Χρησιμοποιώ εδώ τον όρο δυσλειτουργικό για να
πω, δεν λειτουργεί να βοηθήσει να καλύψουμε τις ανάγκες μας, συναισθηματικές
φυσικές και πνευματικές ανάγκες. Κάθε φορά που ορίζουμε ένα άλλο ανθρώπινο
πλάσμα ως Θεό μας, πρόκειται να βιώσουμε την αποτυχία σε οτιδήποτε προσπαθούμε
να επιτύχουμε. Θα καταλήξουμε να αισθανόμαστε θυματοποιημένοι από το άλλο άτομο
ή τον εαυτό μας. Και ακόμη και όταν αισθανόμαστε θυματοποιημένοι από το άλλο
ατόμο κατηγορούμε τον εαυτό μας για τις επιλογές που κάναμε. Προδικάζουμε τον
εαυτό μας να αποτύχει σε μιαν ερωτική σχέση εξαιτίας του αξιακού συστήματος που
έχουμε διδαχτεί στην παιδική μας ηλικία και των μηνυμάτων που παίρνουμε από την
κοινωνία καθώς μεγαλώνουμε. Η συνεξαρτηση είναι εξαρτηση από κάτι έξω από μας.
Όπως ειπώθηκε και προηγουμένως η συνεξαρτηση μπορεί να αποδοθεί με περισσότερη
ακρίβεια ως εξαρτηση από κάτι έξω από μας. Εξωτερικές επιδράσεις άνθρωποι μέρη
και πράγματα χρήματα ιδιοκτησία και prestige ή εξωτερικές εκδηλώσεις, εμφάνιση,
ταλέντο, διάνοια, δεν μπορούν να εκπληρώσουν το κενό μέσα μας. Μπορούν να μας
αποσπάσουν την προσοχή και να μας κάνουν να αισθανθούμε καλύτερα παροδικά δεν
μπορούν όμως να επιλύσουν το βασικό ζήτημα δεν μπορούν να μας ικανοποιήσουν
πνευματικά, μπορούν να μας ενδυναμώσουν το έγω μας αλλά δεν μπορούν να μας
δώσουν αυταξία. Ο αληθινός εαυτός δεν πηγάζει από παροδικές συνθήκες. Η αληθινή
αυταξία έρχεται όταν προσεγγίζουμε την αιώνια αλήθεια μέσα μας όταν
ξαναθυμόμαστε την κατάσταση της Χάρης που είναι η αληθινή συνθήκη μας. Όσο
πιστεύουμε πως κάποιος έχει τη δύναμη να μας κάνει ευτυχισμένους τότε
προδικάζουμε τον εαυτό μας να γίνουμε θύματα. Στο τέλος αισθανόμαστε χαμένοι,
γιατί αισθανόμαστε απόσυνδεδεμένοι από την αληθινή μας Πηγή. Εχουμε ένα κενό
στην ψυχή μας και προσπαθούμε, συνεχίζουμε να προσπαθούμε να το γεμίσουμε με
εξωτερικά πράγματα γιατί αυτό είναι που έχουμε διδαχτεί πως μας καθορίζει. Μεγαλώσαμε
σε μια συναισθηματικά ανέντιμη κοινωνία που μας δίδαξε πως αν είμαστε αρκετά
καλοί, κάνουμε αρκετά, κάνουμε πράγματα με το σωστό τρόπο, θα ανταμειφθούμε.
Και έτσι όταν συνάντησουμε την αδελφή μας ψυχή και παντρευτούμε θα ζήσουμε
ευτυχισμένοι για πάντα. Εχουμε υπάρξει
όλοι μας χαμένοι, προσπαθώντας να γεμίσουμε το κενό στην ψυχή μας με οτιδήποτε
μπορούσαμε να βρούμε πως θα μπορούσε να λειτουργήσει στη στιγμή να μας βοηθήσει
από το να μην αισθανθούμε τον συναισθηματικό πόνο. Αλκοόλ, εργασία, οικογένεια,
sex θρησκεία η οτιδήποτε άλλο. Για πολλούς απο μας αυτό σημαίνει ερωτικές
σχέσεις. Αν μπορούσαμε να βρουμε τη σωστή ερωτική σχέση η να αλλάξουμε τους
εαυτούς μας η το άλλο άτομο αρκετά τότε τα πάντα θα ήταν ωραία.
Όσο πιστεύεις ότι το άλλο ατομο είναι η πηγή της
δικιάς σου ευτυχίας θα αισθάνεσαι εξαναγκασμένος να προσπαθείς να ελέγξεις το
άλλο άτομο για να παραμένεις ευτυχισμένος.
Δεν μπορείς να το ελέγχεις και να είσαι ευτυχισμένος.
Η συνεξαρτηση συνίσταται στο να δίνουμε δύναμη σε εξωτερικές πηγές, δυνάμεις-
ανθρώπων
συμπεριλαμβανομένων- πάνω στην αυτοπεποίθησή μας και
στο πως αισθανόμαστε με τον εαυτό μας.
Αυτό είναι δυσλειτουργικό, δεν δουλεύει. Αυτό που
παλεύουμε να πετύχουμε είναι να μάθουμε να αλληλοεξαρτώμαστε, να κάνουμε
συμμαχίες, ζευγάρια. Όχι να κάνουμε κάτι η κάποιον έξω από μας, την καριέρα
μας, τα χρήματά μας και λοιπά η εξωτερική στην ύπαρξή μας πηγή να καθορίζει την
αυταξία μας. Η συνεξάρτηση είναι επίσης μια νόσος ανεστραμμένης έστίασης. Σημαίνει
να εστιάζουμε έξω από τον εαυτό μας προκειμένου να ορίσουμε τον εαυτό μας και
την αυταξία μας. Αυτό μας καθιστά θύματα. Εχουμε αξία γιατί είμαστε μοναδικά
όντα και όχι εξαιτίας του πόσα χρήματα η επιτυχία έχουμε ή πως φαινόμαστε και
πόσο έξυπνοι είμαστε ή ποιοι είμαστε σε σχέση με κάποιον άλλον.
Οταν η αυταξία
ορίζεται κοιτώντας προς τα έξω, σημαίνει πως πρέπει να κοιτάξουμε κάτω η
κάποιον άλλο για να αισθανόμαστε καλά για τον εαυτό μας.
Ένα τέτοιο σημείο αναφοράς είναι και η αιτία του
ρατσισμού και των κοινωνικών τάξεων. Στόχος είναι να εστιαστούμε στο ποιοί
αλήθεια είμαστε. Να ρθουμε σε επαφή με το φως και την αγάπη μέσα μας και μετά
να την εκπέμψουμε προς τα έξω. Γιατί δεν έχει στ αλήθεια σημασία πόση εκτίμηση
παίρνουμε απ έξω αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας . Αν δεν αρχίσω να εργάζομαι στο
να μάθω πως έχω αξία ως μοναδικό ον, πως υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από μένα που
με αγαπά- δεν θα χει ποτέ πραγματικά σημασία πόσοι πολύ άνθρωποι μου έχουν πει
πόσο θαυμάσιος είμαι. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να κάνει κάποιον άλλον να
αγαπήσει τον εαυτό του. Έχουμε μόνο τη δύναμη να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον
εαυτό μας
No comments:
Post a Comment