συναισθηματικη εντιμοτητα στην σχεση

συναισθηματικη εντιμοτητα στην σχεση

συναισθηματικη εντιμοτητα στην σχεση

Το απλούστερο και σημαντικότερο πρόβλημα με τις περισσότερες σχέσεις είναι πως υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που εμπλέκονται. Μια ερωτική σχέση υποτίθεται πως συνίσταται από δύο ανθρώπους που μοιράζονται το ότι είναι. Μοιράζονται τα συναισθήματά τις σκέψεις, τα σώματα και την ψυχή τους ο ένας με τον άλλο. Όποιος δεν έχει περάσει από καμιάς μορφής συναισθηματική θεραπεία φέρνει ένα σωρό ανθρώπους μέσα στην κάθε σχέση με την οποία εμπλέκεται: Τους γονείς του, τα αδέρφια του, τους συγγενείς του, τους δασκάλους τους συμμαθητές του στο σχολείο, οποιονδήποτε άλλο είχε εμπλακεί σε σχέση στο παρελθόν, τον πρίγκιπα και την πριγκήπισσα των παραμυθιών τους στίχους των τραγουδιών και τους χαρακτήρες από βιβλία και ταινίες. Mόνο να σκεφτείς πόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται στο δωμάτιο όταν δύο μη συνειδητοί άνθρωποι αλληλεπιδρούν προκαλεί σύγχυση. Όποιος δεν έχει επίγνωση του πως οι άνθρωποι και τα γεγονότα του παρελθόντος του έχουν σχηματίσει αυτό που είναι σήμερα, είναι ανίκανος να είναι παρών στο τώρα και να χει μια υγιή σχέση. Όταν αντιδρούμε ασυνείδητα στα συναισθηματικά τράυματα και τις παλιές κασέτες από την παιδική μας ηλικία είμαστε συναισθηματικά ανέντιμοι στο παρόν. Αντιδρούμε κυρίως στο πως αισθανθήκαμε σε μια παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν και δεν ανταποκρινόμαστε ξεκάθαρα σε αυτό που συμβαίνει στο παρόν.

Το σημαντικότερο στοιχείο σε μια υγιή σχέση είναι η ικανότητα να επικοινωνούμε. Δεν μπορούμε να επικοινωνούμε καθαρά όταν βρισκόμαστε σε αντίδραση επειδή δεν είμαστε συναισθηματικά έντιμοι με τον εαυτό μας. Όλοι μας μάθαμε να βλέπουμε τη ζωή και τον εαυτό μας μέσα από μια δυσλειτουργική προοπτική. Από μια προοπτική που μας δίδαξαν πως είναι ντροπή να σαι κακός η λάθος. Μάθαμε να κατηγορούμε, μια και η προοπτική της ζωής που ο πολιτισμός μας είναι θεμελιωμένος, είναι η προοπτική του μαύρου και του άσπρου, του σωστού και του λάθους. Πήραμε το μήνυμα πως αν δεν μπορούμε να εντοπίσουμε πως να κατηγορήσουμε κάποιον άλλον τότε πρέπει να ναι δικό μας σφάλμα. Η τοξική ντροπή είναι το συναίσθημα πως είμαι κατά κάποιο τρόπο ελαττωματικός πως υπάρχει κάτι λάθος με μένα με αυτό που είμαι με την υπαρξή μου. Τα συναισθήματά του να είσαι ελαττωματικός είναι πολύ επώδυνα που πολύ εύκολα δεχόμαστε να κάνουμε σχεδόν οτιδήποτε για να αποφύγουμε να βυθιστούμε στην άβυσσο του πόνου μέσα μας. Έτσι κατηγορούμε κάποιον η κάτι έξω από μας για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας. Ένας δυσλειτουργικός πολιτισμός που διδάσκει πως πρέπει να ψάχνουμε έξω για αξία, διδάσκει επίσης πως πρέπει να ψάχνουμε έξω για δικαιολογίες. Η Συνεξάρτηση Είναι ένα συναισθηματικό αμυντικό σύστημα που προσπαθεί να πάρει αυτε-αξία για πράγματα που πηγαίνουν με τον τρόπο που θέλουμε και τείνει να κατηγορεί τους άλλους όταν τα πράγματα πηγαίνουν λάθος. Αν ένα άτομο δεν έχει εργαστεί να θεραπεύσει εκείνα τα συναισθηματικά τράυματα, τότε η οποιαδήποτε αντίδραση από μέρους του άλλου μπορεί να γίνει αντιληπτή ως κριτική, σαν να είμαστε λάθος και το αμυντικό σύστημα του άτομου αντιδρά με το να γίνεται αμυντικός. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση λένε, έτσι πολλές φορές περνάμε στην επίθεση κατηγορώντας το άλλο άτομο πως είναι λάθος. Οταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι, κατηγορούμε. Είτε κατηγορούμε τον άλλον είτε τον εαυτό μας, στην οποία περίπτωση βυθιζόμαστε στην απελπισία και την κατάθλιψη ,στο αλκοόλ στα ναρκωτικά στο φαγητό και λοιπά. Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότερες σχέσεις μετατρέπονται σε διαπάλη εξουσίας για το ποιός έχει δίκιο και ποιός είναι λάθος. Ποιός έχει μεγαλύτερο δικαίωμα να αισθάνεται θυματοποιημένος από τον άλλο. Ερχόμαστε με οποιαδήποτε εκλογίκευση μπορούμε να αποσείσουμε η κατηγορία από πάνω μας. Σαν μια μορφή αυτοπροστασίας. Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι κακές ή ντροπιαστικές. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όταν δύο άνθρωποι που δεν έχουν κάνει τη θεραπεία των συναισθηματικών τους τραυμάτων και δεν έχουν αλλάξει τον δυσλειτουργικό προγραμματισμό τους αλληλεπιδρούν. Είμαστε ανίσχυροι πάνω σε αυτό μέχρι να ξεκινήσουμε να γίνουμε συνδημιουργοί της ζωής μας θεραπεύοντας το παρελθόν έτσι που να μην ορίζει τη ζωή μας σήμερα. Είναι αδύνατον να ακούσουμε στ αλήθεια τι ένα άλλο άτομο μας λέει όταν είμαστε απασχολημένοι να φορτώσουμε τα μεγάλα όπλα για την αντεπίθεσή μας. Δεν μπορούμε να είμαστε παρόντες στο παρόν αν οι συναισθηματικές μας άμυνες ενεργοποιούνται κάθε φορά που συμβαίνει κάτι. Και αυτό το κάτι μπορεί να ναι ο τόνος της φωνής, μια χειρονομία, η κίνηση του δακτύλου, μια λέξη. Φτάνει σχεδόν οτιδήποτε. Οταν τα παλιά τραύματα αποκαλύπτονται, μεταφερόμαστε από το παρόν στο παρελθόν και στα συναισθήματα που προέρχονται από εκεί. Μόλις αρχίσουμε να μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε ποτέ αντιδρούμε και αμυνόμαστε, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να είμαστε περισσότερο συναισθηματικά έντιμοι, με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Όταν μάθουμε πως να παρεμβαίνουμε στην ίδια μας τη διεργασία έτσι που να μην ζούμε τη ζωή σε αντίδραση με τα παλιά μας τράυματα, τότε ξεκινούμε να είμαστε ικανοί να χούμε μια υγιή συναισθηματική οικειότητα. Όταν δύο άνθρωποι εργάζονται για τη θεραπεία τους υπάρχει η πιθανότητα της επικοινωνίας και της συναισθηματικής εντιμότητας Όσο περισσότερο θεραπεύουμε το παρελθόν, τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα εισβάλουν και τη σχέση μας το παρόν. Αυτοί οι άνθρωποι, οι γονείς μας η οι παλιοί μας σύντροφοι θα είναι ακομη στην ψυχή μας αλλά θα έχουμε αρκετή επίγνωση να τους αναγνωρίζουμε όταν αρχίζουν να εισβάλουν στο παρόν! Τότε θα μπορούμε να επικοινωνούμε ότι μαθαίνουμε για τον εαυτό μας από τις αντιδράσεις του συντρόφου μας και να μοιραζόμαστε τον πόνο μας, τον φόβο τον θυμό και τη θλίψη μας με αυτόν η αυτήν. Αυτό είναι αληθινή συναισθηματική οικειότητα.