Ραγισμένες καρδιές στις ερωτικές σχέσεις 2

 

Ραγισμένες καρδιές στις ερωτικές σχέσεις 2

μην δίνεις δύμαμη στο συναίσθημα της ντροπής

Το ένστικτό μας και η καρδιά μας μας λένε την αλήθεια. Είναι το μυαλό μας που τα θαλασσώνει η Συνεξάρτηση(Codependency) είναι μια νόσος αντίδρασης Όσον καιρό παράμένουμε στη φάση της αντίδρασης καταδικάζουμε τον εαυτό μας να είναι θύμα. Δεν κατέχουμε τη δύναμή μας όταν αντιδρούμε. Πολλοί από μας αντιδρούν κάθε φορά που πληγώνονται σε μια ερωτική σχέση πηγαίνοντας στο αντίθετο άκρο. Υπέρ αντιδρώντας στο βαθμό που να ξοδεύουν πολλά χρόνια μακριά από κάθε είδους σχέση. Μετά ξεκινούν μια σχέση ξανά και αυτό οδηγεί στην επόμενη καταστροφή γιατί αντιδρούν πάντα απο τον προγραμματισμό της παιδικής τους ηλικίας και στη συνέχεια αντιδρούν στην αντίδρασή τους στο άλλο άκρο. Σε μία διαδικασία θεραπείας εργαζόμαστε να κάνουμε την κίνηση του εκκρεμούς όλο και μικρότερη βρίσκοντας τη μέση οδό, το σημείο ισορροπίας. Υπέρ αντιδρώντας στα παθολογικά πρότυπά μας είναι το ίδιο δυσλειτουργικό σαν να αντιδρούμε στα τραύματα που προκάλεσαν αυτά τα πρότυπα. Αν ανακαλύψουμε ένα πρότυπο, ας πούμε ότι εγκαταλείπουμε την σχέση πριν μας εγκαταλείψουν και υπεραντιδρούμε σε αυτό, και αποφασίσουμε να παραμείνουμε στην επόμενη σχέση ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα αυτό μπορεί να μας οδηγήσει να δεχτούμε μεγάλο βαθμό κακοποίησης στο όνομα της θεραπείας. Αν είμαστε σε φάση αντίδρασης και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος τότε δίνουμε δύναμη στην νόσο μας. Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο μαθήματα που είναι επώδυνα, αλλά όχι τόσο επώδυνα αν δεν κρίνουμε και δεν ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας.  Αυτό που κάνει τα μαθήματα τόσο επώδυνα είναι η ντροπή που η νόσος επιτάσσει σε μας να αισθανόμαστε μετά από κάθε μας λάθος. Με άλλα λόγια η νόσος δημιουργεί όλο αυτόν τον φόβο μήπως πληγωθούμε μέχρι που τρομοκρατούμαστε πως θα πληγωθούμε, αλλά αυτό που είναι τόσο επώδυνο στο να πληγωθούμε είναι η ντροπή που η νόσος επιτάσσει να αισθανόμαστε αφού πληγωθούμε. Η πληγή από μόνη της περνά. Η ντροπή και οι κριτική(για ό,τι κάνουμε λάθος) με την οποία η νόσος μας κακοποιεί είναι αυτό που είναι το πιο επώδυνο. Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε πως κάνοντας ένα λάθος είναι τρομερά ντροπιαστικό. Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε πως αν δεν βρούμε το χάπι εντ σε μιαν ερωτική σχέση τότε έχουμε κάνει ένα λάθος η κάτι είναι λάθος με μας. Όταν η σχέση δεν λειτουργεί τότε βασανίζουμε τον εαυτό μας με κατηγορίες για το τι πήγε λάθος η τι είναι λάθος με μάς. Μαστιγώνουμε τον εαυτό μας για το όνειδος της αποτυχίας. Το ένστικτό μας και η καρδιά μας μας λένε την αλήθεια. Είναι το μυαλό μας που τα θαλασσώνει. Γνωρίζω πολύ καλά π.χ γιατί η φίλη μου είναι σε φάση αντίδρασης με τον τρόπο που είναι. Απλά λυπάμαι που αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί να είναι στη ζωή μου. Αυτή και εγώ προερχόμαστε και οι δύο από ένα μέρος, (παρόλο που ήταν δύο διαφορετικές οικογένειες) όπου υπήρχε τόσος τρόμος οικειότητας που γίναμε και οι δύο φοβικοί των σχέσεων-Μερικές φορές αυτό που είναι απαραίτητο για κάποιον με φοβία σχέσεων είναι να περάσει άμεσα σε μια σχέση. Αυτός ίσως είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει το φόβο του. Είμαι ευτυχισμένος που μπορώ να πω που δεν πάσχω από φοβία των σχέσεων πλέον. Μπορώ να καλωσορίσω άλλη μια ευκαιρία να εξερευνήσω τη σχέση μου τώρα που γνωρίζω πως ο χειρότερος φόβος μου μπορεί να βγεί αληθινός και να με κάνει δυνατότερο καλύτερο και πιο ευτυχισμένο. Ο λόγος γι αυτό είναι που δεν δίνω πλέον δύναμη στην ντροπή. Τι μεγάλο θαύμα! τι μεγάλο δώρο! είμαι ευγνώμων γι αυτό! Η θεραπεία από τη συνεξάρτηση δεν είναι αυτόβοήθεια Κάποιος μας οδηγεί η δύναμη είναι μεσα μας. Οι ερωτικές σχέσεις είναι μέρος του προγράμματος αυτού του σχολείου της ζωής Όχι το μέρος που θα βρούμε την ευτυχία μετά. Η ζωή είναι ένα ταξίδι δεν είναι να φτάσεις έναν προορισμό. Δεν ήταν λάθος μας, ήμασταν προγραμματισμένοι να αποτύχουμε στις ερωτικές σχέσεις, είναι πολύ σημαντικό να συγχωρούμε τον εαυτό μας όχι απλά διανοητικά άλλα να πηγαίνουμε Στ αλήθεια πίσω σε κείνα τα πληγωμενα μέρη του εαυτού μας και να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν μπορούμε να αγαπάμε κανέναν άλλο με υγιές τρόπο μέχρι να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και δεν μπορούμε να αγαπάμε τον εαυτό μας χωρίς να κατέχουμε όλα τα κομμάτια του. Μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στον αληθινό εαυτός μας, να γίνει αυτός ένας γονιός που αγαπάει εκείνα τα πληγωμενα μέρη του εαυτού μας. Αυτός ο ενήλικος που μπορεί να αγαπά μέσα μας, μπορεί να θέσει όρια απέναντι στον γονιό(μέσα μας) που κρίνει. Να σταματήσει την ντροπή και την κριτική και τότε μπορεί με αγάπη να θέσει όρια με οποιοδήποτε μέρος μας αντιδρά, έτσι που να μπορούμε να βρούμε κάποια ισορροπία. Ούτε να υπεραντιδρούμε ούτε να υποαντιδρούμε από το φόβο μας μήπως υπεραντιδράσουμε Χρειαζόμαστε να θεμελιώσουμε μια διαρκή σχέσεις αγάπης με τα πληγωμενα μέρη μας για να είμαστε ικανοί να σταματήσουμε να αντιδρούμε μέσα από τα τράυματα και τη ντροπή μας. Η διεργασία του να μάθει κανείς να θέτει εσωτερικά όρια είναι το απλούστερο και ισχυρότερο εργαλείο που έχω ποτέ, δει η ακούσει για να μάθει κανείς να αγαπά τον εαυτό του. Από τη στιγμή που ξεκινήσουμε να αγαπάνε, να τιμούμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας τότε έχουμε μια ευκαιρία να είμαστε διαθέσιμοι με ένα υγιές τρόπο για μια αληθινή ερωτική σχέση αγάπης. 

http://www.joy2meu.com/