Πως η Αδυναμία Οδηγεί στη Δύναμη.
Υπάρχουν τρία βήματα που έχουν σχέση με τη δύναμη. Το
πρώτο μας λέει πως δεν την έχουμε. Tο δεύτερο, μας λέει, που να τη βρούμε. και το τελευταίο μας μαθαίνει πως να έχούμε
πρόσβαση σε αυτή μέσα από τον διαλογισμό.
Έτσι τα βήματά μας λένε πως είμαστε ανίσχυροι και μετά
μας λένε πώς να χούμε προσβαση σ αυτή τη δύναμη. Που βρίσκονται αυτά τα δύο διαφορετικά είδη
δύναμης. θα είμαι στα αλήθεια ξεκάθαρος πως, τη στιγμή που κάποιος αποδέχεται
την αδυναμία του πχ να πάψει να πίνει, την ίδια στιγμή κατά κάποιο τρόπο αποκτά
τη δύναμη να κάνει ακριβώς αυτό. Πως λειτουργεί αυτό; πως η αδυναμία οδηγεί στη
δύναμη;
Ήταν την περίοδο που άρχισα να γράφω ένα βιβλίο για
την πνευματικότητα που άρχισα να βλέπω γιατί υπάρχουν παράδοξα στη ζωή. Άρχισα
να καταλαβαίνω πως υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα πραγματικότητας. Aυτά τα
διαφορετικά επίπεδα ήταν ο λόγος που αυτό που φαινόταν σε μένα τραγωδία (να
κόψω το ποτό) θα μπορούσε σε μια ευρύτερη προοπτική, σε ένα ανώτερο επίπεδο να
ήταν στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο δώρο. Με βοήθησε να αρχίσω να
καταλαβαίνω γιατί υπάρχει πάντα μιαν ασημένια γραμμή, υπάρχουν πάντα
περισσότερα από ένα επίπεδα πραγματικότητας που αλληλεπιδρούν ταυτόχρονα σε
οποιαδήποτε εμπειρία της ζωής .
Τότε άρχισα να καταλαβαίνω πως υπάρχουν δύο πολύ
διαφορετικά επίπεδα εαυτού. Υπάρχει το εγώ-εαυτός που τραυματίστηκε και
προγραμματίστηκε στην πρώιμη παιδική ηλικία. Το εγώ-εαυτός πήρε το μήνυμα πως
δεν ήμουν αξιαγάπητος επειδή οι γονείς μου πίστευαν πως ούτε κι αυτοί ήταν
αξιαγάπητοι. Σε πολύ πρώιμη παιδική ηλικία το εγώ εαυτός πήρε το μήνυμα πως
υπήρχε κάτι το ντροπιαστικό σε σχέση με την υπαρξή μου, σε σχέση με μένα.
Έτσι το έγώ προσπαθεί να με προστατεύσει απέναντι στον
πόνο πως δεν είμαι αρκετά καλός προσπαθώντας να με κρατήσει χωριστό από τα άλλα
ανθρώπινα πλάσματα, έτσι που να μην ανακαλύψουν την ελαττωματική μου φύση. Το
εγώ μου έχτισε τεράστιους τείχους για να αμύνομαι και να με κρατά χωριστό. Οι
μόνοι που επιτρεπόταν να περάσουν μέσα απ αυτούς τους τοίχους ήταν εκείνοι οι
άνθρωποι με τους οποίους αισθανόμουν οικεία, με άλλα λόγια εκείνοι ακριβώς οι
άνθρωποι που πληγώθηκαν με τέτοιο τρόπο, που μπορούσαν να αναπαράγουν τα
μηνύματα που πήρα στην παιδική μου ηλικία, πως είμαι δηλαδή ελαττωματικός!
Έτσι οι ίδιες ακριβώς άμυνες που το έγώ μου υιοθετησε
για να με προστατεύσει στην πραγματικότητα με κρατούσαν δέσμιο στο να αναπαράγω
τα παλιά πρότυπα. Να γιατί η συνεξάρτηση είναι ένα δυσλειτουργικό σύστημα
προστασίας. Δεν λειτουργεί στο να
μας προστατέψει αλλά αναπαράγει τον πόνο που βιώσαμε αρχικά επιβεβαιώνοντας
εκείνο που φοβόμαστε.
Robert Burney. Tα τρία βήματα της Δύναμης
No comments:
Post a Comment