Διαμόρφωση HTML/JavaScript

Saturday, October 9, 2010

Eμμονές


Eμμονές



Εμμονές

Νομίζω πως η εμμονή είναι κάτι που μάθαμε να κάνουμε στο μυαλό μας προκειμένου να μην αισθανόμαστε τα συναισθήματά μας. Το να" βρισκόμαστε στο κεφάλι μας"(bEING IN OUR HEAD) είναι ένας από τους πρωταρχικούς μηχανισμούς άμυνας που θεμελιώνεται πιο πρώιμα σε κάθε παιδί.Έτσι σε μένα είναι ένα σημάδι πως κάποια συναισθήματα αναδύονται που ο μηχανισμός άμυνας μας προσπαθεί να αποφύγει. Δεν είναι κακό η λάθος αλλά μπορεί να είναι δυσλειτουργικό επειδή συνήθως ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας που το κάνουμε. Πιστεύω πως οι εμμονές ωθούνται από την ντροπή και στο βαθμό που ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας που το κάνουμε, συνεχίζουμε να το κάνουμε. Κάποτε άκουσα κάποιον σε μια θεραπευτική συνεδρία να λέει πως συνειδητοποίησε πως δεν μπορούσε να σταματήσει να έχει εμμονές με το να έχει εμμονές για τις εμμονές του!! Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η νόσος, παίζει πίνγκ πονγκ με τον εαυτό μας και μας προκαλεί να κρίνουμε τον εαυτό μας που κρίνουμε τον εαυτό μας!


Το καλύτερο πράγμα που βρήκα για τις εμμονές είναι να δίνουμε άδεια στον εαυτό μας να τις βιώνει. Παράδειγμα λέμε στον εαυτό μας πως μπορεί να βιώσει πλήρως τις εμμονές του για την επόμενη ώρα η ο τιδήποτε και μετά ας πάει για ένα περίπατο η κάτι παρόμοιο. Χωρίς την ντροπή που τις τροφοδοτεί οι εμμονές αρχίζουν να χάνουν την περισσότερη από τη δύναμή τους.


Μια άλλη πλευρά των εμμονών μερικές φορές είναι πως έχουμε εμμονές για το αποτέλεσμα ενός γεγονότος στο μέλλον. Σε αυτή την περίπτωση βοηθάει να θυμίζουμε στον εαυτό μας πως σήμερα, το σήμερα είναι η δουλειά μας και το μέλλον ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο από μας με άλλα λόγια Παραιτούμαστε από το να θέλουμε να κατέχουμε την έκβαση όλων των πραγμάτων που μας αφορούν. Μπορεί και να προσευχηθούμε λιγάκι αν χρειαστεί και μετά να επιστρέψουμε στο παρόν. Να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή να αισθανθούμε τον εαυτό μας στο σώμα μας να κοιτάξουμε γύρω μας να δούμε τι μας περιβάλλει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας ποιο είναι το επόμενο πράγμα για μένα που πρέπει να κάνω μπορεί να είναι να πάμε να περίπατο η να πλύνουμε τα πιάτα η να γράψουμε το ημερολόγιο μας, οτιδήποτε. Για μένα όταν έχω εμμονές με το μέλλον είναι συνήθως με δραματικούς όρους αφορά στ αλήθεια κάποιο μεγάλο ζήτημα. Οφείλω έτσι να αφαιρέσω το δράμα και να κάνω οτιδήποτε καθημερινό μικρό πράγμα βρίσκεται μπροστά μου.
Και ένας από τους λόγους που απόκτώ  εμμονές με το μέλλον είναι ο φόβος μου για το άγνωστο-Που είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο -Και είναι το εσωτερικό παιδί μέσα μου που είναι αυτό που φοβάται περισσότερο. Οφείλω να καθησυχάσω το εσωτερικό παιδί μέσα μου με το να του αφηγούμαι παραδείγματα ανάλογα όπου η έκβαση των πραγμάτων ήταν θετική.


Το να επαναφέρω τον εαυτό μου στο παρόν είναι το πρωταρχικό πράγμα για μένα να  κάνω, να πάρω μερικές βαθιές αναπνοές να ελέγξω τι ακριβώς αισθάνομαι, να κοιτάξω γύρω μου για ένα σημάδι του ποιό είναι το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνω, να θυμίσω στον εαυτό μου πως αν δεν γνωρίζω σήμερα τότε υποτίθεται πως δεν πρέπει να γνωρίζω και μετά, όταν θα ρθει η στιγμή να γνωρίσω, θα μάθω.        

Robert Burney

website-hit-counters.com
Provided by website-hit-counters.com site.

Παθητική Επιθετικότητα


Παθητική Επιθετικότητα

Παθητική Επιθετικότητα



Παθητική επιθετική συμπεριφορά είναι η έκφραση του θυμού με έμμεσο τρόπο. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε πάρει το μήνυμα με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην παιδική μας ηλικία πως δεν είναι σωστό να εκφράζουμε θυμό. Μιας και ο θυμός είναι ενέργεια που δεν μπορεί να καταπιεστεί τελείως βρίσκει τρόπους να εκφραστεί με έμμεσο τρόπο! Αυτό παίρνει τη μορφή με τον ένα η τον άλλο τρόπο φανερά η διακριτικά του να εκδραματίζουμε την κραυγή της Συνεξάρτησης: Θα σου δείξω για να με καταλάβεις !(“I’ll show you - I’ll get me.”).

Ως παιδί ήμουν πολύ θυμωμένος με τη μητέρα μου  που δεν με προστάτευε εμένα ή τον εαυτό της από τον πατέρα μου. Αλλά δεν ήταν σωστό να είμαι θυμωμένος με τη μητέρα μου. Ετσι υπήρξα   παθητικά θυμωμένος μαζί της  με διάφορους τρόπους.Ένας ήταν να μην δείχνω καθόλου συναισθήματα. Μέχρι την ηλικία των επτά η οκτώ φαινόμουν ήρεμος μέσα από μια παθητική επιθετική ανταπόκριση στις προσπάθειές της να με πλησιάσει δεν θα την άφηνα  να με αγγίζει δεν θα έδειχνα κανένα σημάδι ευτυχίας αν συνέβαινει κάτι καλό  ή πόνου αν συνέβαινε κάτι κακό. Θα έλεγα απλώς ένταξει οτιδήποτε κι όσο κι αν τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ένας άλλος τρόπος να δείχνω το θυμό μου σε αυτήν και τον πατέρα μου ήταν να μην παίρνω τους βαθμούς που ήμουν ικανός να πάρω στο σχολείο. Ξόδεψα έτσι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου σαμποτάροντας τον εαυτό μου για να μπορέσω να δείξω το θυμό μου στούς άλλους.

Η παθητική επιθετική συμπεριφορά μπορεί να πάρει τη μορφή του σαρκασμού της αργοπορίας, της συστηματικής αργοπορίας (στα ραντευού, στις συναντήσεις, στη δουλειά) που γίνεται χρόνια. Τη συνήθειας του να χαλάς τη διάθεση των άλλων(party pooper), του να διαμαρτύρεσαι συνεχώς, του να είσαι αρνητικός, του να προσφέρεις τη γνώμη σου και την συμβουλή σου όταν αυτό δεν σου ζητείται, του να είσαι ο μάρτυρας, το θύμα, να ρίχνεις  μπηχτές (ότι και να κάνεις στα μαλλιά σου... Πήραμε λίγο βάρος δεν νομίζεις; ) κλπ. Αν δεν γνωρίζουμε πως να θέτουμε όρια είτε συμφωνούμε με οτιδήποτε προκειμένου να αποφύγουμε την σύγκρουση τότε συχνά θα συμφωνούμε να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε στ αλήθεια.  Σαν αποτέλεσμα δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι κάνοντας τα και αυτό θα το επιστρέφουμε πίσω στο άλλο άτομο με κάποιο τρόπο. Γιατί θα μαστε τελικά θυμωμένοι με αυτόν που μας έκανε να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε στ αλήθεια. Ενα κλασικό συνεξαρτητικό σενάριο είναι  όταν μας ρωτάνε που θέλουμε να πάμε για φαγητό και απαντάμε: δεν με νοιάζει στ αλήθεια, όπου θες εσύ! και μετά να θυμώνουμε γιατί μας πήγαν κάπου που δεν θέλαμε.  Νομίζουμε πως οι άλλοι είναι ικανοί να διαβάζουν τη σκέψη μας και να γνωρίζουν τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε στ αλήθεια. Συνήθως στις σχέσεις ο ένας σύντροφος ρωτά τον άλλο να κάνουν κάτι και το άλλο άτομο που δεν μπορεί να πει: δεν θέλω να το κάνω, θα συμφωνήσει να το κάνει και μετά δεν θα το κάνει. Αυτό καταλήγει σε γκρίνια και κατσάδιασμα που με τη σειρά του προκαλεί περισσότερο θυμό και παθητική επιθετική συμπεριφορά.


Ο τρόπος εξόδου από την παθητική επιθετική συμπεριφορά είναι να αρχίσουμε να είμαστε ειλικρινείς πρώτα απ όλα με τον εαυτό μας να αποκτήσουμε όρια. Οσο περισσότερο ερχόμαστε σε επαφή με το εσωτερικό παιδί, τόσο περισσότερο μπορούμε να θέτουμε όρια με το θυμό που προέρχεται από εκείνο το κομμάτι μέσα μας του θυμωμένου παιδιού. Να μάθουμε να λέμε όχι όταν δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι. Είναι πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις. Σε ένα επίπεδο, ότι κάνουμε αναπαράγει τη δυναμική της παιδικής μας ηλικίας του να γινόμαστε αντικείμενο κριτικής απο τους  γονείς μας. Είναι γιατί στον πυρήνα μας αισθανόμασταν ανίκανοι και ανάξιοι να αγαπηθούμε που όταν έχουμε οποιασδήποτε μορφής σχέση (στις ερωτικές, φιλικές, εργασίας) χρειαζόμαστε να γινόμαστε αντικείμενο κριτικής και να μας δίνουν το μήνυμα πως είμαστε λάθος. Επειδή δεν αγαπάμε τον εαυτό μας χρειαζόμαστε ανθρώπους να εκδηλώνουν έξω από μας την δυσαρέσκειά τους Και να μας περνάνε το μήνυμα πως είμαστε λάθος, πως είμαστε κακοί! Επειδή δεν αγαπάμε τον εαυτό μας χρειαζόμαστε ανθρώπους να  εκδηλώνουν έξω από μας, ότι έκαναν οι γονείς στην παιδική μας ηλικία: να μας κριτικάρουν. Τότε μπορούμε να θυμώνουμε μαζί τους, να αισθανόμαστε θύματα και να εκδηλώνουμε παθητική επιθετικότητα. Οι άλλοι είναι στην πραγματικότητα μια αντανάκλαση του πως μεταχειριζόμαστε τον εαυτό μας εσωτερικά. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας εσωτερικά από τη φωνή του γονιού μέσα μας τόσο περισσότερο θα ανακαλύπτουμε πως δεν χρειαζόμαστε ανθρώπους που να μας κριτικάρουν στη ζωή μας 



http://www.silcom.com/~joy2meu/joy_47.htm
website-hit-counters.com
Provided by website-hit-counters.com site.

Wednesday, October 6, 2010

Απιστία και διαλυμένος γάμος


Aπιστία και Δυαλυμένος Γάμος



Απιστία και διαλυμένος γάμος

Eννέα  Ερωτήσεις

Λυπάμαι που περνάς μέσα από μια τέτια επώδυνη περίοδο αλλά είναι θαυμάσιο πως ξεκίνησες τη θεραπεία σου μέσα από τη συμβουλευτική και την προσπάθεια να μάθεις για την συνεξάρτηση. Σε λιγό καιρό θα κοιτάς πίσω σε αυτή την περίοδο και θα την βλέπεις ως την αρχή μιας καινούργιας ζωής. Να μερικά από τα ερωτήματα σου:

1. Για να το πω με συντομία,  εγκατέλειψα το σύζυγό μου επί είκοσι τέσσερα χρόνια επειδή είχε μια εξωσυζυγική σχέση και αντέδρασε σε αυτό με το να με κακοποιήσει συναισθηματικά και λεκτικά.

Υποθέτω πως δεν θα ήταν η πρώτη φορά που σε κακοποίησε συναισθηματικά και λεκτικά. Το πιθανότερο είναι πως υπήρξε  άμεσα και έμμεσα κακόποιητικός απέναντί σου μια και αυτός είναι ο τρόπος  που λειτουργούν όλες οι κακοποιητικές σχέσεις.


2. Θεωρείς πως η προκατειλημμένη άποψη που έχω πως ο σύζυγος πρέπει να είναι πιστός στη σύζυγό του οτι είναι δυσλειτουργική;


Όχι οι πεποιθήσεις σου δεν είναι δυσλειτουργικές. Πιθανώς έχεις ένα δυσλειτουργικό αξιακό σύστημα γύρω από το γάμο γενικά μια και αυτό είναι που διδασκόμαστε στην κοινωνία που ζούμε.Το "παντρέψου και ζήσε  ευτυχισμένος για πάντα μετά" . Το" αν συνεχίσω να δουλεύω σκληρά και συνεχίσω να είμαι η καλύτερη σύζυγος που μπορώ να είμαι (αυτό βρίσκει εφαρμογή και σε μερικούς συζύγους ) τότε τελικά όλα θα αλλάξουν". Συνολικά όλη η αντίληψή μας για τις ερωτικές σχέσεις είναι στ αλήθεια διαστρεβλωμένη από τον δυσλειτουργικό πολιτισμό στον οποίο ζούμε.

Μια υγιής σχέση είναι μια σχέση αλληλεξάρτησης,  μια συντροφιά,  μια συμμαχία. Καμία υγιής σχέση δεν μπορεί να υπάρξει όταν καταστρέφεται η εμπιστοσύνη. Αν ο ένας σύντροφος ψεύδεται και προδίδει των άλλον δεν υπάρχει τρόπος αυτή η σχέση να είναι υγιής και λειτουργική (Μπορεί να είναι λειτουργική στη λογική του έχω το cake μου και το μοιράζομαι μαζί σου ) Για μια σύντομη περίοδο για αυτόν που προδίδει στο βαθμό που ο άλλος σύντροφος προσπαθεί να υποκρίνεται πως δεν συμβαίνει τίποτε. Αλλά μακροπρόθεσμα δεν είναι λειτουργική για κανέναν από τους δύο γιατί κάθε προδοσία είναι τελικά μία προδοσία του εαυτού μας!   Που θα την πληρώσουμε κάποια στιγμή με κάποιον τρόπο.

Προκειμένου να καταστρέψει κανείς μία σχέση εμπιστοσύνης σε μια  σχέση οικειότητας είναι απαραίτητο γι αυτόν που προδίδει να είναι συναισθηματικά ανέντιμος με τον εαυτό του να έχει μικρό αυτοσεβασμό η αληθινή αυτοεκτίμηση, να διαθέτει μια ικανότητα να λέει ψέματα να εκλογικεύει και να κατηγορεί. Αυτό είναι αυτονόητο μια και η εκλογίκευση και η κατηγορία είναι ψέματα. Αυτός που απιστεί πάντα κατηγορεί το άτομο που προδίδει επειδή ο μόνος τρόπος να ζει μαζί του είναι να πείθει τον εαυτό του πως είναι λάθος του άλλου ατόμου. Ένα τέτοιο άτομο κάνει μια πολύ θλιβερή δήλωση για τον εαυτό του όταν λέει κάτι τέτοιο, είναι Στ αλήθεια μια χαμένη και πληγωμένη ψυχή.
Έχεις κάθε δικαίωμα να αναμένεις και να απαιτείς εντιμότητα και αλήθεια σε μια σχέση δέσμευσης. Δυστυχώς η σχέση δεν υπήρξε ποτέ στ αλήθεια πολύ συναισθηματικά οικεία η συναισθηματικά έντιμη γιατί δεν είναι δυνατό για οποιοδήποτε να είναι συναισθηματικά έντιμος- χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή συναισθηματική οικειότητα- μέχρι κάποιος να ξεκινήσει να θεραπεύει τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας. Μεγαλώσαμε σε συναισθηματικά ανέντιμα και δυσλειτουργεικά περιβάλλοντα που υπήρξαν επίσης εχθρικά σε οποιαδήποτε μορφής πνευματικότητα.Διδαχτήκαμε και εκπαιδευτήκαμε να είμαστε ανέντιμοι και χειριστηκοί(manipulative) στη παιδική μας ηλικία. (Η ανοιχτά χειριστηκοί άνθρωποι είναι απλώς μια μορφή χειριστικής συμπεριφοράς.-Η προσπάθεια να αποφύγουμε τη σύγκρουση με το να μην έχουμε όρια(boundaries) είναι επίσης μια μορφή χειριστικής συμπεριφοράς.)

3. Παρ όλο που πήρα μέτρα να απεξαρτηθώ και να βρω τον εαυτό μου συνεχίζω να έχω εμμονή με τη σχέση του μαζί του συνεχώς και δεν φαίνεται να μπορώ να βρω αποτελεσματικούς τρόπους να σταματήσω αυτήν την πολύ επώδυνη πρακτική.


Αυτό συμβαίνει γιατί ο τι αισθάνεσαι δεν έχει να κάνει απλώς με αυτό που συμβαίνει τώρα. Αυτή η απιστία έχει ανασκαλέψει μια  ολόκληρη ζωή προδοσιών εγκαταλείψεων κακοποίησης που πηγαίνουν πίσω μέχρι την παιδική σου ηλικία.Το τραύμα που αποκαλύφθηκε είναι το βασικό σου τραύμα. Το μικρό κορίτσι που αισθάνεται ανάξιο και ανίκανο να αγαπηθεί.Αυτό που είναι σημαντικό είναι να πάψεις να κρίνεις και να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου .Να προσπαθήσεις να τον αγαπάς και να είσαι όσο περισσότερο μπορείς  καλός μαζί του.Ολόκληρη η ζωή σου μοιάζει να διαλύεται μπροστά στα μάτια σου Φυσικά αυτό είναι μόνο μέσα στο μυαλό σου


 4. Εχουμε 4 παιδιά δύο στο σπίτι και δύο μαζί του και ελπίζω πως θα μπορέσουμε να έχουμε μια φιλική σχέση στο μέλλον καθώς με τα παιδιά μου αισθάνομαι συνδεδεμένη βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πως θα δράσω.

Είναι σημαντικό να έχεις μερικούς καλούς φίλους που εμπιστεύεται με τους οποίους μπορείς να μιλάς για το τι συμβαίνει παρά να μιλάς απευθείας στα παιδιά η σε αυτόν. Μόλις έχεις ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα σου διηγηθεί τον αληθινό του εαυτό. Να γιατί αυτό είναι καλά νέα για σένα και μια νέα αρχή στη ζωή σου όπως είπες κι έχεις συνειδητοποιήσει πως η σχέση δεν ήταν  υγιής πριν ακόμη την απιστία. Τώρα είναι που ξεκινάς να μαθαίνεις τι  είναι στ αλήθεια υγιής συμπεριφορά κάτι που θα σου διδάξει πως να αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου. Το μέλλον σου θα είναι καλύτερο, μια μεγάλη περιπέτεια που μπορεί και να σαι φοβήσει. Αν το άτομο που πρόκειται να είσαι σε ένα χρόνο από τώρα εμφανιζόταν μπροστά στα μάτια σου και σου έλεγε πως πρόκειται να είναι η ζωή σου πιθανώς δεν θα καταλάβαινες καν για το ότι μιλάει! Θα διαβείς απο μέρη μέσα σου που δεν θα θυμάσαι να έχεις βρεθεί πριν! Θα ναι Στ αλήθεια ένα ενδιαφέρον ταξίδι

Δείξε κατανόηση για τον πόνο σου και αναζητήσε τη βοήθεια που χρειάζεσαι προκειμένου να δεις τα πράγματα καθαρότερα. Κάθε φορά που αισθάνεσαι πόνο να θυμίζεις στον εαυτό σου πως και αυτό θα περάσει. Δείξε υπομονή με τον εαυτό σου.


5. Μου έκανε εντύπωση η περιγραφή σου για τον σύζυγό μου ως αυτόν που προδίδει ξεγελά και κακοποιοιεί ότι είναι στην πραγματικότητα  μια χαμένη και πληγωμένη ψυχή. Παρ όλο που είμαι πολύ θυμωμένη με τις πράξεις του γνωρίζω πόσο πονάει και πόνώ για αυτόν. Είναι ενδιαφέρον πως υπογράφει πολλά από τα γράμματα του σε μένα τις τελευταίες εβδομάδες ως χαμένος και μόνος η χαμένος και γεμάτος σύγχυση. Δεν είμαι σίγουρη τι εννοεί με τη λέξη χαμένος( Και δεν γνωρίζω αν είναι Στ αλήθεια αλλά τελικά το αισθάνεται )


Χαμένος είναι αυτό που αισθανόμαστε όταν η ζωή μας δεν έχει νόημα και σκοπό. Έχουμε διδαχτεί να προσπαθούμε να βρίσκομε νόημα και σκοπό στη ζωή από τα υλικά αγαθά από εξωτερικές συνεκδηλώσεις και πως είναι δυσλειτουργικό αν αυτό δεν δουλεύει.

 Ο χορός της  Συνεξάρτησης  είναι ένας χορός δυσλειτουργικών σχέσεων, σχέσεων που δεν δουλεύουν να καλύψουν τις ανάγκες μας. Αυτό δεν σημαίνει απλώς στις ερωτικές σχέσεις αλλά και  στις οικογενειακές σχέσεις  ακόμη και  τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά.


Το γεγονός πως η δυσλειτουργία  υπάρχει στις ερωτικές οικογενειακές και ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα σύμπτωμα της δυσλειτουργίας που υπάρχει στη σχέση μας με τη ζωή με το να είμαστε άνθρωποι. Είναι ένα σύμπτωμα της δυσλειτουργίας που υπάρχει στη σχέση μας με τον εαυτό μας ως ανθρώπινα όντα
Και η δυσλειτουργία που ήδη υπάρχει στη σχέση μας με τον εαυτό μας είναι ένα σύμπτωμα έλλειψης πνευματικότητας, του να μην είμαστε σε ισορροπία και αρμονία με τον κόσμο, του να αισθανόμαστε αποσυνδεδεμένοι από την πηγή.
Η συνεξάρτηση  μπορεί ακριβέστερα να αποδοθεί ως εξωτερική εξάρτηση. Εξωτερικές επιδράσεις άνθρωποι, μερη, πράγματα, χρήματα, ιδιοκτησία, prestige ή εξωτερικές εκδήλωσεις τους (Εμφάνιση ταλέντο η ευφυΐα ) δεν μπορούν να γεμίσουν το κενό μέσα μας. Μπορεί να μας ξεγελάσουν και να μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα προσωρινά αλλά δεν μπορούν να επιλύσουν το βασικό μας ζήτημα δεν μπορούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε πλήρεις, μπορούν να μας δώσουν φαινομενική δύναμη στο εγώ μας αλλά δεν μπορούν να μας δώσουν αυταξία.

 Η αληθινή αυταξία δεν έρχεται ποτέ από προσωρινές συνθήκες. Η αληθινή αυταξία έρχεται όταν προσεγγίζουμε την αλήθεια μέσα μας, όταν ξαναθυμόμαστε την κατάσταση της Χάρης που είναι η αληθινή μας συνθήκη.


Τελικά αισθανόμαστε χαμένοι γιατί αισθανόμαστε αποσυνδεδεμένοι από την πηγή μας. Εχουμε ένα κενό στην ψυχή μας και προσπαθούμε να το γεμίσουμε με εξωτερικά πράγματα γιατί αυτό είναι που έχουμε διδαχτεί πως μας ορίζει. Μεγαλώσαμε σε συναισθηματικά ανέντιμες κοινωνίες που μας δίδαξαν πως αν είμαστε αρκετά καλοί, κάνουμε αρκετά, τα κάνουμε με το σωστό τρόπο  θα ανταμειφθούμε και θα ζήσουμε ευτυχισμένοι για πάντα....

Δεν είναι αυτός ο τρόπος που δουλεύουν τα πράγματα

Ο τρόπος που τα πράγματα λειτουργούν στις περισσότερες οικογένειες στον δυσλειτουργικό πολιτισμό μας είναι περίπου ως εξής:
Δύο άνθρωποι παντρεύονται. Εκείνος αρχίζει να εργάζεται πάνω στην καριέρα του κάτι που θα του επιτρέψει να στηρίζει οικονομικά την οικογένεια κάτι που έχει διδαχτεί πως τον ορίζει ως άντρα. Εκείνη αρχίζει να εργάζεται στο να είναι καλή σύζυγος και  μητέρα κάτι που είναι αυτό που εκείνη έχει διδαχτεί πως την ορίζει ως γυναίκα.Κι οι δύο έχουν υπάρξει εγκατελειμμένοι  στερημένοι και κακοποιημένοι στην παιδική τους ηλικία με τον ένα η τον άλλο τρόπο και προσπαθούν να το διορθώσουν προσπαθώντας στ αλήθεια σκληρά να ζήσουν τη ζωή τους σωστά να αποδείξουν πως είναι άξιοι σύζυγοι και ενηλικες. Κανείς από τους δύο τους δεν έχει την παραμικρή υποψία τι είναι στ αλήθεια συναισθηματική εντιμότητα έτσι δεν είναι μόνο αδύνατο γι αυτούς να χουν συναισθηματική οικειότητα αλλά δεν γνωρίζουν καν τι λείπει. Δουλεύουν στα αλήθεια σκληρά προσπαθώντας να κάνουν τη ζωή τους να λειτουργήσει. Κάνουν όλα εκείνα τα πράγματα που μια καλή οικογένεια υποτίθεται πως κάνει, πηγαίνουν διακοπές αγοράζουν σπίτι κυνηγούν το αμερικανικό το ευρωπαϊκό ή το ελληνικό όνειρο (ανέκδοτο έ;) Είναι επίσης πολύ απασχολημένοι κερδίζοντας χρήματα και μεγαλώνόντας τα  παιδιά που δεν έχουν καν χρόνο να σταματήσουν και να κάνουν μια λίστα για το ότι τους λείπει. Είναι απλώς αυτή η αόριστη  αίσθηση που τους δημιουργεί σύγχυση και τους φοβίζει που εμφανίζεται στη μια η την άλλη στιγμή αλλά προσπαθούν μάταια να την  καταπιέσουν με το να συνεχίζουν να είναι απασχολημένοι η να παρακολουθούν τηλεόραση η να παίζουν golf. Η οτιδήποτε άλλο. μερικές φορές αυτό το άλλο μπορεί να είναι πιοτο ή φαγητό.
Ο άντρας βρίσκει τον εαυτό του να μπουχτίζει από τις συναισθηματικές ανάγκες της συζύγου και των παιδιών. Και προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση με το μόνο τρόπο που γνωρίζει πως, με το μόνο τρόπο που έχει την αδεια να το κάνει:Με τον θυμό .Η γυναίκα προσπαθεί να απομονώσει τα παιδιά της από το θυμό του συζύγου της. Ο σύζυγός της βρίσκεται στη μέση ηλικία και η καριέρα του δεν φαίνεται στ αλήθεια να τον γεμίζει, δεν μπορεί να ικανοποιήσει η να ελέγξει τη σύζυγό του και τα παιδιά του και δεν έχει το παραμικρό οποιοδήποτε  εφόδιο πολιτισμικά η ως πρότυπο ρόλου η την εκπαίδευσή του πως να μπορεί να ενδοσκοπήσει στον εαυτό του και  να προσπαθήσει να καταλάβει τα συναισθηματικά του τραύματα.-Έτσι κάνει κάτι που γνωρίζει πως θα αποδείξει στον εαυτό του πως είναι άντρας, φτιάχνει μια εξωσυζυγική σχέση.
Η σύζυγος το ανακαλύπτει αναστατώνεται πως μπόρεσε να το κάνει αυτό σε μένα του έχω δώσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.Το παίρνει πολύ προσωπικά και σκέφτεται πως θα πρέπει να έχει κάνει κάτι λάθος. Ξαφνικά όλη της η ζωή εκρήγνυται Όλη η σκληρή δουλειά και οι θυσίες όλα τα χρόνια που προσπάθησε το καλύτερο να είναι καλή σύζυγος και μητέρα. Τα παιδιά μεγαλώνουν ή περίπου και ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπη με το να μην είναι σύζυγος και με το να μην υπάρχουν παιδιά στο σπίτι. Ο ορισμός του εαυτού της και της αυταξία της βρίσκονται υπό απειλή. Και ζεί σ έναν πολιτισμό που λέει πως οι γυναίκες δεν είναι όμορφες και επιθυμητές μετά από μια ορισμένη ηλικία...
Τρομακτικό   Και τραυματικό αλλά φυσιολογικό σε μια συναισθηματικά δυσλειτουργική κοινωνία
Και το θλιβερό της υπόθεσης είναι πως κι ο άντρας κι η γυναίκα εναλλάσσονται ανάμεσα στο να ντρέπονται και να κατηγορούν τον εαυτό τους και στο να ντρέπεται η και να κατηγορούν τον άλλο Αφού έτσι έχουν προγραμματιστεί από την παιδική τους ηλικία δεν είναι πως έκαναν κάτι λάθος, είναι πως είναι προγραμματισμένοι να αποτύχουν από ένα συναισθηματικά ανέντιμο, πνευματικά εχθρικό πολιτισμό.Όλη τους η ενήλικη ζωή έχει βιωθεί σύμφωνα με ένα ψευδές αξιακό σύστημα πεποιθήσεων. Τα πρότυπά τους ορίστηκαν στην παιδική τους ηλικία και αυτό που συνέβη στην ενήλικη ζωή τους είναι το αποτέλεσμα των τραυμάτων της παιδικής τους ηλικίας και του γνωστικού τους προγραμματισμού. Η απιστία είναι απλώς ένα σύμπτωμα δεν είναι η αιτία  για ότι συνέβη, δεν είναι προσωπικό γιατί κανείς από τους δύο δεν γνωρίζει  στ αλήθεια ποιός είναι, πολύ περισσότερο ποιο είναι το άλλο άτομο που ζει μαζί του. Είναι Στ αλήθεια πολύ θλιβερό.

Όλα τα παραπάνω είναι φυσικά μια γενίκευση. Πιθανώς να βρίσκει εφαρμογή στο είκοσι τοις εκατό του πληθυσμού πιθανώς άλλο ένα τριάντα πέντε με σαράντα τοις εκατό να μην χωρίζουν παρ όλη την απιστία η χωρίς καθόλου απιστία αλλά ωστόσο χωρίς καμιά αληθινή συναισθηματική οικειότητα, κάποιες φορές είναι η γυναίκα που απιστεί στον άντρα. Υπάρχουν επίσης οικογένειες όπου η γυναίκα η μητέρα είναι αυτή που βιαιοπραγεί και ο πατέρας αυτός που προστατεύει η όπου και οι δύο βιαιοπραγούν ωστόσο συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις συνυπάρχει αλκοολισμός. Αυτό το εξήντα τοις εκατό είναι οι καλύτερες μικροαστικές οικογένειες εκείνες που φαίνονται στ αλήθεια καλές στην κοινότητα εκείνες που οι άλλοι κοιτάζουν με φθόνο γιατί προφανώς αυτοί ζουν με επιτυχία το αμερικανικό(ή το ευρωπαικό κλπ) όνειρο.Το υπόλοιπος σαράντα τοις εκατό των οικογενειών είναι εκείνες που είναι ανοιχτά δυσλειτουργικές -Αλκοόλ, βιαιοπραγία, σωματική κακοποίηση ακόμη και αιμομιξία.Είναι αυτό των σαράντα τοις εκατό όπου εκείνες που ανήκουν στο εξήντα τοις εκατό κοιτάζουν για αποδείξουν στον εαυτό τους πως τα κατάφεραν καλά.
Και ναι πιστεύω ότι Στ αλήθεια όλες αυτές οι οικογένειες είναι, υπήρξαν δυσλειτουργικές επειδή η πολιτισμένη κοινωνία στην οποία ζούμε είναι και ήταν δυσλειτουργική και συναισθηματικά ανέντιμη. Φυσικά μερικές είναι καλύτερες από τις άλλες. Ακόμη όμως και οι καλύτερες των οικογενειών είναι παγιδευμένες στην πολιτισμική δυσλειτουργία που βασίζεται σε ένα ψευδές αξιακό σύστημα πεποιθήσεων για το νόημα και το σκοπό της ζωής.
Το παραπάνω παράδειγμα αναφέρεται στη γενιά των baby boomers Γιατί αυτή υπήρξε η τελευταία γενιά που στ αλήθεια μεγάλωσε σε ένα κόσμο του μαύρου και του ασπρου, του σωστού και του λάθους. Η προηγούμενη γενιά, στην προηγούμενη γενιά περισσότερα ζευγάρια μέναν μαζί γιατί είχαν λιγότερη αδειοδοτηση να χωρίζουν(μιλάμε πάντα πολιτισμικά). Η επόμενη γενιά μετά από αυτή των  baby boomers έχει περισσότερη ελευθερία χωρισμού έτσι τα πρότυπα της είναι διαφορετικά. Ωστόσο εξίσου δυσλειτουργικά παρ όλο που με διαφορετικούς τρόπους συμπεριλαμβανομένου πως μερικές γυναίκες αισθάνονται πως δεν πρέπει να είναι μόνο  καλές σύζυγοι και μητέρες αλλά και να χουν μια επιτυχημένη καριέρα...

Ετσι να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνη.          

Όλοι έχουμε υπάρξει χαμένοι προσπαθώντας να καλύψουμε το κενό στην ψυχή μας με οποιοδήποτε μέσο μπορέσαμε να βρούμε πως λειτουργεί στο παρόν για να μας βοηθήσει να κρατηθούμε μακριά από το συναίσθημα, μακριά από το συναισθηματικό πόνο -Αλκοόλ ή Εργασία η οικογένεια η sex η θρησκεία η οτιδήποτε. Έτσι τελικά το να συνειδητοποιήσουμε πως αισθανόμαστε χαμένοι, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι τα καλά νέα, επειδή οφείλουμε να κατέχουμε το γεγονός πως είμαστε χαμένοι πριν αρχίσουμε να αναζητούμε τη σύνδεση που πάντα διψούσαμε σε όλη μας τη ζωή.

6. Ο σύμβουλος μου λέει πως πρέπει να αποφεύγω όλες τις επαφές μαζί του Μου λέει δεν μπορείς να τον σώσεις σώσε τον  εαυτό σου. Όμως αυτός προσπαθεί να έρθει κοντά μου, ο σύμβουλος μου μου λέει πως οτιδήποτε κάνει ή λέει αυτή τη στιγμή είνα χειριστική  συμπεριφορά προκειμένου να με βάλει να κάνω ότι θέλει.


Ο τρόπος που η δυναμική σε μια  δυσλειτουργική σχέση λειτουργεί  με τον ακόλουθο τρόπο: έλα εδώ - φύγε μακριά μου κύκλο. Όταν το ένα άτομο είναι διαθέσιμο το άλλο τείνει να   φεύγει  μακριά. Όταν το πρώτο άτομο γίνεται μή διάθεσιμο ο άλλος επιστρέφει πίσω και παρακαλά να γυρίσει. Όταν ο πρώτος γίνεται διαθέσιμος ξανά τότε ο άλλος τελικά αρχίζει να απομακρύνεται εκ νέου! Συμβαίνει γιατί η σχέση μας με τον εαυτό μας δεν έχει θεραπευτεί. Στο βαθμό που δεν αγαπώ τον εαυτό μου τότε πρέπει να υπάρχει κάτι λάθος όταν κάποιος άλλος με αγαπά Αν ο άλλος δεν με αγαπά τότε οφείλω να αποδείξω πως αξίζω να κερδίσω την αγάπη του. Σε κάποιο βαθμό προσπαθούμε να κερδίσουμε την αγάπη των μη διαθέσιμων γονέων να αποδείξουμε στον εαυτό μας πως είμαστε άξιοι και ικανοί να αγαπηθούμε. Δεν έχεις την δύναμη να τον κάνεις να αγαπήσει τον εαυτό του, έχεις μόνο την δύναμη να αλλάξεις την σχέση σου με τον εαυτό σου.


7. Οφείλω να παραδεχτώ πως επειδή φαίνεται διαλλακτικός και κάνει κάποιες προσπάθειες έχω επιτρέψει στον εαυτό μου μια μικρή ελπίδα να φυτρώσει μέσα μου .Δεν θέλω να είμαι μόνη και σίγουρα δεν περνάει απο το μυαλό μου σκέψη να γνωρίσω ένα νέο σύντροφο(στην πραγματικότητα η σκέψη και μόνο μου είναι απωθητική) δεν ξέρω προς τα που να πορευθώ απο δώ και στο εξής. Δεν θέλω να τον παραπλανήσω.


Κανείς δεν μπορεί να σου πεί ποιό είναι το μονοπάτι σου-μόνο εσύ μπορείς να το αποφασίσεις. Αυτό που είναι πραγματικά  σημαντικό  είναι να είσαι έντιμη με τον εαυτό σου. Οταν κάποιος-α που έχει προδοθεί απο τον σύντροφό του μου λέει οτι θα τον αφήσει να γυρίσει πίσω επειδή τον-την αγαπά, αυτό δεν είναι ποτέ αλήθεια απο την εμπειρία μου-Ο πραγματικός λόγος έχει να κάνει με τον Φόβο. Το να παίρνουμε αποφάσεις βασισμένοι στον φόβο (μήπως μείνουμε μόνοι, μήπως δεν μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι κλπ) συνήθως ενδυναμώνει περισσότερο τον αρχικό φόβο.-Δεν σημαίνει πως είναι κακό ή ντροπιαστικό, δεν λειτουργεί απλώς για να βοηθήσει να βρούμε κάποια χαρά και ολοκλήρωση σ αυτή τη ζωή. Κάνοντας επιλογές στη ζωή που βασίζονται στο φόβο δεν είναι κάτι που δείχνει πως αγαπάμε τον εαυτό μας υποδεικνύει ένα βασικό αξιακό σύστημα πως δεν είμαστε άξιοι για οτιδήποτε καλύτερο. Δεν είναι πολύ ευγενικό από μέρους μας να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας.


9. Είμαι ευκολόπιστη, ποιόν να πιστέψω; H αδερφή μου στηρίζει αυτά που λέει ο θεραπευτής. Μερικές φορές αισθάνομαι πως πηγαίνω εκεί που πηγαίνει ο άνεμος

Νομίζω πως είσαι χαμένη και βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης και είσαι τρομαγμέη μέχρι θανάτου. Νομίζω πως οτιδήποτε αποφασίσεις για τον σύζυγό σου απλά διαπραγματεύεται τα συμπτώματα και δεν κοιτάει τη αιτία. Μπορεί να είναι απαραίτητο να γυρίσεις πίσω με αυτόν και να βιώσεις κάποιο πόνο ακόμη. Είναι πιθανόν πως θα χρειαστεί να γυρίσεις πίσω σε αυτόν για να φτάσεις στο σημείο να βιώσεις αρκετό πόνο έτσι ώστε να αρχίσεις να διαπραγματεύεσαι με τις αιτίες. Που είναι τα παιδικά σου πράγματα. Είναι πιθανό να είσαι και εσύ αλκοολική και να θες να γυρίσεις πίσω έτσι ώστε να δώσεις μια  σημαντική δικαιολογία στον εαυτό σου. Είναι πιθανό το μονοπάτι της ζωής του να είναι να ζήσεις με κάποιον το υπόλοιπο της ζωής σου  με κάποιον που δεν τον εμπιστεύεσαι.

Υπάρχουν πολλές πιθανότητες. Νομίζω πως έχεις αρκετά συναισθήματα σύγχυσης και φόβου μπροστά σου όποιο  δρόμο και να αντιμετωπίσεις. Γνωρίζω πως έχεις αγαπηθεί άνευ όρων από το δημιουργό σου ο τι και να αποφασίσεις  στη ζωή σου να κάνεις. Η ερώτηση δεν είναι τι είναι σωστό και τι λάθος Είναι ποια είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου.     


http://www.silcom.com/~joy2meu/joy_47.htm



Blog Archive